“Maart roert zijn staart”, luidt het gezegde. Ik zou het dit keer willen houden op kwispelen. Behalve een paar flinke stormen hier aan de kust, gepaard gaande met hevige regenbuien, waarvan ik een keer de volle laag heb gekregen, die pijn deed in mijn gezicht, mogen we echt niet mopperen en op dit moment schijnt de zon volop. Voor de komende 2 dagen is zelfs 20 tot 23 graden beloofd. Het Paasweekend wordt weer wat minder maar dan is het alweer april. Tot zover het weer.

Qua politiek konden we ons hart ook weer ophalen. We hebben Persconferenties gehad en Anti-persconferenties. We hadden de verkiezingen waarin de vrouw voorop stond. Na Mark Rutte stonden er op plek 2 t/m 5 allemaal vrouwen bij de VVD. Dilan Yesilgöz, nummer 5 op de lijst, vind ik een kanjer, een geweldig voorbeeld van een volledig geïntegreerde Turkse-Nederlandse. Sigrid Kaag stond na de uitslag te dansen op de tafel, dat kende ze nog van haar jaren dat ze in de Libanon woonde. Dat is daar de gewoonte.

Dit jaar, vanwege Corona, konden we per post stemmen. Hetgeen niet geheel vlekkeloos verliep. Ik geef het je ook te doen om een meter behang (je kon kiezen uit 37 partijen!) in een A4 envelopje te proppen. Maar lezen kon men ook niet, vandaar dat het bijna mis ging. Luisteren gaat de laatste paar weken ook al helemaal niet meer, kijken nog wel. Echt wat sommige creatieve en enthousiaste artiesten op het scherm brengen is geweldig.

Twee weken geleden hadden Reinier en ik een echte huisdisco bij dochter en schoonzoon. Sfeer gemaakt met kaarsen en waxinelichtjes en dansen maar. We wonen slechts 50 meter van elkaar vandaan maar het was best spannend om rond twaalf uur (3 uur na de Avondklok) naar huis te sluipen (haha). We hadden de huisdisco voor geen goud willen missen.

Het klimaatakkoord is ook nog zoiets. Dat wordt nog wat bij de formatie. Dit onderwerp laat ik helemaal links liggen. Klimaat dus. Duitsland aan het gas. Oh dat klinkt niet goed. Duitsland sluit de huizen dus weer aan op aardgas. Frankrijk kiest voor kernenergie. Nederland doet aan windmolens en verknalt de weilanden met zonnepanelen. Suzanne en ik lopen 1x in de week langs zo’n hele grote windmolen. Hij staat vlak naast een boerderij en maakt een rot herrie. We kunnen elkaar dan even niet verstaan. Gelukkig staan er in de weilanden langs de Westfrieschedijk (nog) geen zonnepanelen want waar zouden dan de tulpen moeten staan en waar zouden dan de koeien moeten grazen? Gisteren mochten de koeien de wei weer in. Wat is dat toch een geweldig gezicht. Ze weten van gekkigheid niet hoe ze moeten springen. We hebben er de slappe lach van gekregen, Net als van de honderden lammetjes die in een ander weiland liepen te springen en te stoeien., wat een mafkezen. We hebben er zeker een kwartier naar gekeken en geprobeerd een paar leuke foto’s te maken.

De zomertijd is ingegaan, heerlijk zo’n extra uur licht. Komend weekend is het Pasen en de tuinen staan vol met gele en witte narcissen. Wat genieten we dit jaar van de lente. In mijn verhaaltje over april komen de tulpen aan de beurt en hoe ik vanaf oktober dat hele bollenproces heb kunnen volgen. Voor mijn gevoel hebben we dit jaar heel veel bollenvelden. Ik verheug me er nu al op. Voorlopig staan de tulpen nog alleen maar binnen in de vaas.

Goede Paasdagen.

Irene Zwolsman