Stukje Spanje

Vanuit het dorpje Alcalá del Júcar blijken er wandelpaden in de weelderig begroeide rivierbeddingen te lopen met schitterende uitzichten.

Pego heeft een uitgebreid Carnavals program. Het eerste evenement daarvan is elk jaar het varen van de bootjes op het riviertje de Marjal.

Waar wij op 1 april – de dag dat Alva Den Briel verloor – elkaar zo leuk mogelijk voor de gek proberen te houden gebeurt dat in Spanje op 28 december.

De een is er dol op de ander vindt er niet veel aan maar iedereen weet wel wat een Rastro is, een vlooienmarkt.

Rijdend door de bossen van de Sierra de Urbión ten noorden van Soría, zagen we ineens een bordje met ‘Necrópolis’.

Macael ligt een stuk ten noorden van Almería. De route erheen was op de kaart een geel met groene weg, landschappelijk aantrekkelijk dus en dat klopte.

Tijdens de bridgereis is er altijd tijd voor uitstapjes en niet ver weg was een grot bij Sorbas. De ingang van de grot bleek nauw zodat we moesten bukken om binnen te gaan. Wat we toen zagen… verbijsterend, zó mooi!

Tabla is volgens ons Spaanse woordenboek: plank, plaat, tafel, tabel, en dergelijke. Dus toen wij het natuurreservaat Tablas de Daimiel bezochten kon ik niet nalaten aan de parkwachter te vragen wat het in de naam van dit park betekent.

De heel ruime kloof van de Río Albaida is qua natuurschoon indrukwekkend maar is ook de plek van diverse historische gebeurtenissen. De kloof is gedurende miljoenen jaren door de rivier in de rotsen uitgesleten.

Op weg met de Camino del Alba, “ons “ stuk van de Camino de Santiago zogezegd, waren we inmiddels gevorderd tot omgeving Albaida zodat op en neer rijden voor één wandeling minder effectief werd.