Ooit in het verleden, meer dan een halve eeuw geleden zelfs, kregen een vriendin en ik het in onze kop om in Londen Oud en Nieuw te gaan vieren. Het hoogtepunt hiervan speelde zich vooral af op één plek namelijk op Trafalgar Square, zo ongeveer het bekendste plein van Londen. Het geweldig mooie museum, de National Gallery, staat daar en midden op het plein natuurlijk de hoge zuil met erbovenop het standbeeld van Nelson. Een zeeheld behoeft water dus ook een fontein erbij of nog beter twee. De sfeer op oudejaarsavond daar is geweldig. Massa’s mensen natuurlijk en overal stalletjes waar je vers gepofte tamme kastanjes kunt kopen, duidelijk de geëigende lekkernij voor dat moment. Als ultieme uiting van feestelijkheid moet je, mocht je je daartoe geroepen voelen, om 12.00 uur ‘s nachts in een fontein springen. Velen wilden dat, het werd flink dringen. Een nieuwjaarsduik midden in de grote stad.
Ik had me nooit serieus afgevraagd waar dat Trafalgar nou precies lag, daar waar die Nelson in 1805 zijn zeeslag tegen de Frans-Spaanse vloot won, al overleefde hij zelf helaas de zeeslag niet. Gokje: hier of daar bij de Engelse kust? Och, en wat boeide het ook.
Een hele tijd later komen we in Spanje te wonen en maken allerlei reizen. Op een daarvan bezoeken we Zuidwest-Spanje. We zien het prachtige Cádiz, een van de oudste steden van Europa zelfs, al ruim 3000 jaar geleden door de Phoeniciërs gesticht. We volgden vanaf Cádiz de kust richting Barbate langs de Atlantische Oceaan want we zijn nog steeds westelijk van de Straat van Gibraltar. En wat komen we tegen: Cabo de Trafalgar, een zanderige landtong met een vuurtoren op de punt. Gewoon op zijn Spaans uitgesproken met de klemtoon op de laatste lettergreep. Hier was het dus, niks Engeland maar Zuid-Spanje. De naam komt van het Arabisch: “Taraf al Ghar” ofwel “Cabo de la cueva” ofwel “Kaap van de grot”. Door de zo algemeen bekende Engelse uitspraak van Trafalgar was ik onbewust dus compleet op het verkeerde been gezet.
Coral Dekkers – Hulshoff Pol
