Wij hadden gedurende een aantal jaren een VW Camper. Stamde nog uit de tijd dat we ons vooruitstrevend voelden met een “audio systeem” daarin dat bestond uit een radio annex cassettespeler die zo werkte dat als er een bandje in zat daarmee automatisch de radio werd uitgeschakeld. En ook andersom: bandje eruit, hup weer radio. Zó geavanceerd toen!
Stammend uit onze Keniatijd hadden we nog een hele serie bandjes, zelf opgenomen van allerlei lp’s want in de tropen zou elke platenspeler compleet verstoffen en het daardoor snel begeven, bandjesafspeelapparaten leden daar kennelijk minder onder…
Het was inmiddels eind jaren tachtig en in de cassettespeler zat een van die bandjes, die met de Vier Jaargetijden van Vivaldi. Maar ja, de bus was intussen bijna15 jaar oud, het muziekapparaat nog ouder want destijds overgeplaatst vanuit een eerder busje en het probleem was dat we het bandje er niet meer uit kregen, het zat muurvast en blokkeerde daarmee ook de radio. Dus bleven we alle jaargetijden genieten van die Vier Jaargetijden. Nou is het wel een van mijn favorieten maar na meer dan een jaar was het genoeg dus met behulp van aardappelmesje en schroevendraaier het ding verwijderd. Exit cassettespeler mogelijkheid.
Een paar dagen later zette ik enthousiast en vol verwachting, voor het eerst sinds ruim een jaar, de radio weer aan, op 4. En wat gebeurt er? Vol ongeloof en tamelijk verbijsterd hoorde ik gewoon weer zoals altijd die mij zo bekende Vier Jaargetijden van Vivaldi … hoe bestaat het!
Bijvangst: onze oudste had op school de mazzel een speciale aantekening te krijgen toen hij als enige uit zijn klas al na enkele maten in de gespeelde muziek die van Vivaldi’s Vier Jaargetijden herkende. Iets anders had hij nooit kunnen benoemen.
