Naar de Bolle(n), zo heet een café in Warmenhuizen. We hebben er ook een “Bolletjes Café” sinds Stefan Rooks, een inwoner van Warmenhuizen, jaren geleden de bolletjes trui won in de Tour de France. Over ons dorp achter de duinen vertel ik een volgende keer. Dit keer de geschiedenis van de bollenvelden. Was het vroeger vooral de kop van Noord-Holland waar de bollenvelden lagen: ’t Zand, Anna Paulowna, Hyppolytushoef, Sint Maarten, Sint Maartensbrug, tegenwoordig staan de polders rond Warenhuizen vol met bollenvelden en zijn er twee nieuwe bollenbedrijven bijgekomen waardoor ik iedere zaterdag, voor weinig, armenvol tulpen mee naar huis kan nemen.

Het bollen zetten begint in oktober met het land bouwrijp maken. Bollen hebben zandgrond nodig en dus wordt er door de klei heel wat kuub zand gemengd. Wanneer de zware tractoren over het land gaan worden ze achtervolgd door honderden meeuwen Een geweldig gezicht alleen niet te fotograferen, helaas. Maar wie ooit Hitchcock’s film “The Birds” heeft gezien kan enigszins een idee krijgen van hoe de boer op de trekker zich voelt. Werden vroeger de duizenden bollen met de hand gezet en met de hand gerooid, nu gaat er een machine over het land die 4 dingen tegelijk doet: bedden maken, dundoek spannen, bollen zetten en grond erover. Suzanne en ik hebben er een keer bijna een half uur naar staan kijken. Geniaal!

Daarna maanden niets tot er begin februari een groene zweem over de velden kwam te liggen die met de weken groener werd tot we tijdens onze wandelingen de eerste puntjes konden ontdekken. Het is leuk om te zien welke velden eerder en welke velden later gezet zijn. Er stond bijvoorbeeld precies rond Koningsdag al een veld met rood/oranje tulpen in bloei.

Op dit moment wordt er overal gesproeid want er is de laatste tijd weinig regen gevallen. Er staan rond Warmenhuizen nog niet veel velden vol in bloei daarvoor moeten we nog een paar weken wachten. In de tuin zijn de narcissen bijna uitgebloeid. De blauwe druifjes en de wilde bos hyacintjes in wit, roze en blauw overwoekeren nu de enkele hyacint en de varens die weer opkomen. Gisteren nog wat nieuwe rododendron struiken gekocht. Ik ben erg van de georganiseerde tuin d.w.z. soort bij soort en kleur bij kleur, dit tot wanhoop van Reinier die al heel wat spit- en graafwerk heeft moeten verrichten.

Wilde het niet over Covid hebben maar ontkom er toch niet aan want de Avondklok is er, na DRIE HELE LANGE MAANDEN EINDEIIJK, weer vanaf. Zegt een 17 jarige “dame” op TV (ze geven haar een podium) “het voelt als een bevrijdingsdag”! Waar heeft ze het over. De terrassen mogen – ondanks dat de ziekenhuizen het niet meer aan kunnen en de IC’s vol liggen, nu met jonge mensen tussen de 30 en 50 – weer van 12.00- 18.00 open. Dat is niet genoeg, vindt half Nederland. En er stonden woensdagochtend honderden mensen in de rij voor IKEA. Daar is goed over nagedacht: heel slim.

Altijd positief eindigen. Koningsdag in Eindhoven was een topper. Wat een kennis, creativiteit en spontaniteit. Om ’s avonds het concert van The Streamers niet te vergeten en dat dankzij COVID.

N.B. Dit stukje kwam te laat voor de Nieuwsbrief van mei daarom nog even een aanvulling op mijn bollenverhaal. Af en toe zag ik 10-tallen mensen met een soort grote oliespuit tussen de bedden lopen. “Wat doen jullie daar”, riep ik op een keer. “Virussen doden, dan houden we de soort zuiver”. “Kunnen jullie dat dan zo zien”? “Ja, wat dacht u dit doen we niet voor het eerst”. Sorry. Inmiddels zijn de meeste tulpenvelden gekopt en zal ik andere natuurschoonheden moeten gaan ontdekken tijdens mijn wandelingen door de polder.

Helaas waren april en mei geen mooie voorjaarsmaanden. Weinig regen maar voor degenen die gewend zijn in Spanje te overwinteren veel te koud. We mogen nu eindelijk op een terrasje zitten maar dat is ook nog geen aanrader. Laten we hopen dat in juni de temperaturen flink omhooggaan.

Blijf gezond,
Irene Zwolsman