Zaterdag 26 november, een stralende dag en dus vertrokken we welgemoed naar de plaats van afspraak, de “oude vrouwengevangenis”. Rob zijn humoristisch bedoeld zinnetje “er waren ook ‘jonge’ vrouwen hoor”, bleef deze keer achterwege.
Het was de 1ste keer dat we deelnamen aan de CWEK wandeltocht, eindelijk gelukt! We waren nieuwsgierig, want we hadden al wat verslagen ervan gelezen, maar meedoen is toch altijd leuker dan aan de zijkant staan.
De tocht voerde naar Senija en daar begonnen we direct met het culturele gedeelte. We waren in 2 groepen verdeeld, want 30 mensen iets vertellen, stelt de stembanden te erg op proef. Reinier ging eerst en dan volgden wij met Irene.
De allereerste muurschildering kan je niet over het hoofd zien. Eerst en vooral omdat deze bij binnenkomst van het dorp is en ten 2de omdat de schildering 7 (?) meter lang is. Eigenlijk wordt daar de essentie van het dorp weergegeven. Bij voorbeeld el cami dels Bandolers (berg op hollen), de coca´s, het kruis enz. Senija, een open monument!
In het dorp zijn ook 3 nieuwe sculpturen geplaatst. Eén daarvan is van de lokale worstverkopers = sobrasadas = balearische paprikaworsten. Vroeger gingen ze elke ochtend met de bus, met een mand vol worsten naar Valencia om die dáár deur aan deur te verkopen. Een 2de sculptuur is van een ezel. Het belangrijkste dier van het dorp, wat werken betrof. Het derde ontsnapt mij…
Verder kregen we nog uitleg over “La chiqueta y el patoet”. Een muur vol symboliek, een meisje en een hop, een typische vogel van de streek. Er recht tegenover zie je een zwerm zwaluwelen de muur sieren, met alle verschillende schrijfwijzen die Senija in de loop der tijden heeft gehad.
De volgende muurschildering toonde ons de “Riberas”. Om te werken trokken de mannen indertijd 2x per jaar weg om rijst te planten en te oogsten in La Ribera.
En dan was het stilaan tijd voor een kopje koffie. We brachten de auto´s naar Lliber en keerden met een minimum aan auto´s terug om dan de wandeltocht aan te vatten van Senija naar Lliber. We hadden schitterend weer voor een wandeling, leuk gezelschap om afwisselende gesprekken te hebben en toch nog een snuifje cultuur meegekregen. Wat wil een mens nog meer? Nou… hopen dat we de volgende keer wéér mee kunnen.
Dank Irene en Reinier voor de leuke dag.
Myriam
