Maandag 24 april is iedereen ruim op tijd in de bus op deze stralende dag. We gaan op reis en we hebben er zin in!
Onderweg wordt zo af en toe iets interessants verteld over de plaatsen of streken waar we langs komen, over het stuwmeer en de Vallei der gevallenen. Niet door een reisleider, maar afwisselend door onze eigen clubleden, waaronder de jarige Ria Koman.
Na een paar pauzes arriveren we om een uur of 5 bij de indrukwekkende stadsmuren van Ávila en wandelen verder naar ons hotel, het Palacio de los Velada. En het is duidelijk dat dit een paleis is geweest als je binnen kijkt, je waant je terug in de tijd.
Na een paar uurtjes vrije tijd gaan we dineren, sommigen hebben halfpension, anderen á la carte en weer anderen gaan de stad in. Een paar Zuid-Koreanen heffen het glas met ons. Na het diner gaat iedereen naar de bar waar de oorverdovende gezelligheid tot een hoogtepunt komt.
De volgende morgen staan we alweer vroeg paraat voor de stadswandeling door Ávila. Onze gids Martoke vertelt eindeloze verhalen over stad en streek, historie en legendes. Twee uur lang worden we rondgeleid en op het verhaal van Santa Teresa van Ávila gaan we dieper in: zij was een mystica, schrijfster en hervormer van de karmelietessen, geboren in Avila in 1515 en later heilig verklaard. We bekijken haar vinger, die daar als reliek in een vitrine staat, en bezichtigen haar kathedraal.
Dan snakken we naar een terrasje en ieder maakt plannen voor de middag. Wij maken een wandeling over de 2,5 km lange stadsmuur, gebouwd in 1090 door Alfonso VI. Deze muur wordt als de mooiste van Europa beschouwd en behoort tot Unesco Werelderfgoed. Ávila is de hoogst gelegen stad van Spanje, op 1127 m hoogte, en kon goed verdedigd worden met zulke enorme muren.
Nu zijn we in Salamanca, de studentenstad van Spanje. Terwijl we kennismaken met onze gids Inma komt er al een groep tieners in het blauw luidruchtig over de Romeinse brug. En bij de uitleg bij de universiteit komt Inma niet meer boven het gejoel uit, want schoolklassen kinderen zijn allemaal op zoek naar het ‘kikkertje’ op de gevel. Het verhaal gaat dat als je het kikkertje ziet (miniklein, op de doodskop midden-rechts) je dan toegelaten wordt tot de universiteit.
In Salamanca kijk je je ogen uit, prachtige kathedralen, bewerkte gevels, zoals het ‘huis met de schelpen’ en pleinen, zoals het Plaza Mayor. Hier wordt het meest zuivere Spaans gesproken, dus we kunnen fijn oefenen als we op een terrasje de menukaart bekijken.
Dan is het donderdag, Koningsdag, en we zijn in Segovia. Een totaal andere sfeer hangt hier. Onze gids Laetitia begint bij het Romeinse aquaduct uit te leggen dat al deze 24.000 blokken graniet los gestapeld zijn. Ze is niet te stuiten in haar verhalen en we lopen langzaam de hoofdstraat met haar door. De panden zijn hier mooi bewerkt en de stad ademt een klassieke schoonheid, met name door de enorme kathedraal en het kasteel, op het laatst van de tour. Het kasteel heeft Walt Disney geïnspireerd voor zijn kasteel van Cinderella.
We kiezen op de terugweg een terras op de levendige markt, en zakken af richting aquaduct, waar de bus staat voor het vervolg: een bezoek aan het Palacio Granja San Ildefonso. Het paleis en de tuinen van Versailles waren hier de inspiratiebron. Robert maakt hier onze groepsfoto.
Na het diner kijken we nog even in de hotelbar en worden verrast door Ierse muziek en dans!
Vrijdag pakken we de koffers voor een stuk terugtocht, via Alcalá de Henares. We wandelen hier een paar uur tussen de deels middeleeuwse gebouwen en strijken neer op een terras in de gezellige hoofdstraat. Het leuke van een clubreis is dat je steeds met andere clubleden de meest interessante en grappige verhalen uitwisselt, daar is genoeg tijd voor. We komen langs het geboortehuis van Miguel de Cervantes, de schrijver van ‘Don Quijote en Sancho Panza’.
Als we in de bus zitten voor het vervolg naar Cuenca missen we Yvonne. De opluchting is groot als we haar zien, terwijl ze de agent naast haar blij een kus geeft als zij de bus ziet.
In Cuenca rijden we eerst door de indrukwekkende kloof voordat we de weg omhoog nemen en bovenaan de stad stoppen. Daar lopen we met onze koffers een stuk naar beneden naar ons hotel, ‘Leonor de Aquitania’. We hebben nog nooit zo’n schitterend uitzicht uit de kamer gehad: op de kloof, met de parador aan de overkant.
De volgende dag kunnen we daar volop van genieten. We wandelen over de loopbrug, hoog boven de kloof, en zien de ‘hangende huizen’. We wandelen omlaag door de stad met prachtige uitzichtpunten. We kijken nog eens in een moderne kathedraal met mooie glas-in-lood ramen en waar juist een dienst is. Dan lopen we weer naar boven, naar het terras bij de oude kathedraal, waar vooral de voorgevel indruk maakt. We nemen nog eens een wijntje hier en een salade daar, en dan is het tijd om in de bus te stappen.
Tijdens de terugweg genieten we van mooie muziek in de bus en waarderen Antonio, onze chauffeur.
Monique en Peter, weer bedankt voor het organiseren van deze prachtige clubreis!
Cora van Loon
