De voorstellingen van rotstekeningen zijn uiteenlopend en per plek verschillend. Vaak herken je wilde dieren zoals bizons, paarden, aurochs (een nu uitgestorven soort groot rund) herten en slangen. Maar ook allerlei mensfiguren zoals sjamanen, jagers, vrouwenfiguren.
Over de reden waarom die tekeningen zijn gemaakt zijn uiteenlopende theorieën. Een vaak gehoorde is dat het zou gaan om afbeeldingen met een bepaald doel. Kracht uitstralen door een sjamaan, het pogen af te dwingen van een goede jacht of van vruchtbaarheid, zowel van de vrouwen voor nageslacht als voor een goede oogst. Of wellicht zou het om religieuze afbeeldingen gaan. Een van de redenen hiervoor is dat de tekeningen bijna altijd op tamelijk ontoegankelijke plaatsen zijn, niet waar de mensen woonden. Ook komen de gevonden botten soms niet overeen met de op die plek getekende dieren. Wilden ze door de afbeeldingen dieren “lokken”? Nog een andere theorie is dat het “landkaarten” waren, een manier om anderen duidelijk te maken wat er in die omgeving te vinden zou zijn.
Waar kunnen we de tekeningen zien? Op heel veel plaatsen. Reizend door Spanje kwamen we soms gewoon langs de weg aanduidingen tegen. Ook de Turist Info heeft, als er in de buurt tekeningen te vinden zijn, hier informatie over. Meestal moet je eerst een afspraak maken voor een bezichtiging onder leiding van een gids, niet zelden een afgestudeerde archeoloog. Op de meeste plekken zijn noodgedwongen nogal forse hekken geplaatst rond de tekeningen om vandalen te weren die die tekeningen afschrapen “om ze mee naar huis te nemen”… Maar soms zijn ze zo hoog dat ze veilig zijn en dan kun je er zo naar toe. (Zie Stukje Spanje Februari 2023)
– Ten westen van Valencia, bij het plaatsje Bicorp zijn op twintig minuten rijden (met een landrover) ook tekeningen. Een uitzonderlijke rotsschildering hier is de afbeelding van een kleine vrouw die is getekend staande hoog in de lucht op door een paar mannen strak gehouden touwen. Ze is kennelijk honing aan het verzamelen, gezien de bijen die om haar hoofd “zoemen”. Ja dát lieten ze de vróuwen mooi doen, was het commentaar van onze gids.
– Heel grappig is een grot in Cáceres (iets verder weg) waarin een heleboel afdrukken zijn gevonden van handen waaraan de pink ontbreekt. Men gaat ervan uit dat de pinken niet waren afgehakt maar dat die bij het maken van de afdrukken omhoog werden gehouden. Een aannemelijke verklaring hiervoor was er toen wij er waren nog niet. Daarom werd elke suggestie, ook de onze, met grote dankbaarheid genoteerd. Wie weet wat dat oplevert!
Omdat soms de rotstekeningen hier en daar wat vaag zijn of moeilijk te zien door de afstand zijn ze nogal eens nagemaakt in een museum zodat je vooraf rustig kunt bekijken wat je daarna buiten gaat zien. Bij een van die gelegenheden merkte ik dat we in het museum op onze route constant gevolgd werden door de suppoost. Geen idee waarom, besteedde er weinig aandacht aan tot hij ons wel erg dicht op de hielen zat. Ook begon Ik wat wiebelig te lopen. Hij liep achter ons iets op te vegen zo bleek, zwarte klonten: ja, het meanderende Kleinduimpjespoor ontstaan door mijn steeds verder verkruimelende schoenzolen!
Coral Dekkers-Hulshoff Pol
