Morella, voor velen wel een bekende klank, is een plaats die zo’n 65 km ten oosten ligt van Viñarós. Je kunt er ook op andere manieren komen. Recht op je doel af is weliswaar het snelste maar als de “aanvliegroute” ook nog iets te bieden heeft is dat toch een bonus ! Wijzelf vermaakten ons met een paar leuke tussenstops.

De eerste was Sagunto waar we het gerestaureerde amfiteater bekeken. De zitplaatsen, nieuw gemaakt van licht gekleurd marmer, waren prachtig. Zo ook de akoestiek, neem ik aan. Over het toneel gedeelte zijn de meningen duidelijk verdeeld. Stond de weg erheen daarom zo matig aangegeven ? Vlak daarboven ligt de oude burcht. Toevallig hadden we de auto geparkeerd bij twee met glas overdekte opgravingen van stukken van een oude Romeinse weg. Wat me frappeerde was naast de grootte van de bestratingsstenen en de behoorlijk hoge stoepen vooral het feit dat ze ook toen al “speedbumps” hadden, verhoogde dwarsrichels, om de snelheid van wat voorbij kwam te beperken: slimme jongens, die Romeinen…

Daarna, geïnspireerd door een eerder STUKJE SPANJE van Paul, bezochten we Villafamés. Het was net zo mooi en rustiek als verwacht, hooggelegen en met steile straatjes. Helaas was de weg naar boven net even voor auto’s afgesloten dus dat werd klimmen. We bezochten er het Museum voor moderne kunst, gevestigd in een voormalig stadspaleis. Het in stijl gerestaureerde gebouw, sprak zeer tot onze verbeelding. We bleven dwalen, kriskras van zaal naar zaal naar trapje naar volgend zaaltje. En dat vier verdiepingen hoog. Alleen dankzij de bordjes vonden we tenslotte de uitgang terug! De kunst was tendele figuratief en gemaakt met veel humor. Een bezoek echt meer dan waard.

Vervolgens door via een ander romantisch plaatsje, Arés de Maestra. De naam geeft een ligging aan in de Maestrat of in het Castiliaans de Maestrazgo. Dit is een hoogvlakte die doorklieft wordt door nogal wat indrukwekkende kloven, er door talloze rivieren en riviertjes gedurende miljoenen jaren in uitgesleten. Veel bergentoppen hebben er een apart profiel: ze eindigen in hoge, recht opgaande, kale rotsen, van boven afgeplat. Dit vraagt toch om burchten ! Maar zoveel hadden ze er kennelijk nou ook weer niet nodig, er waren nog genoeg rotsplateaus zonder. Rijdt via een wat kronkelige weg verder naar het noorden en dan, plotseling, na nóg een paar bochten, ligt daar als een fata morgana, hoog op een berg, Morella. (wordt vervolgd)

Coral Dekkers-HP