De afgelopen weken hebben wij, Lenny Klijn en Alexander Sakkers,met veel plezier een cabaretprogramma gepresenteerd op vijf zondagmiddagen.

Wij hadden thuis, in Nederland, beeldmateriaal verzameld van een aantal cabaretiers uit de vorige eeuw, waarvan wij wisten dat zij ons een vrolijke middag konden bezorgen. Toon Hermans, Wim Kan en Wim Sonneveld, Fons Jansen, Tom Manders(Dorus), Jasperina de Jong, Johnny en Rijk, Adèle Bloemendaal en last but not least Paul van Vliet.

De evenementencommissie en de voorzitter gaven ons groen licht om datgene wat we hadden opgenomen in het clubhuis op het grote scherm te vertonen en tot onze verrassing viel het programma bij veel NVOC-leden zeer in de smaak. Zozeer zelfs dat we voor de eerste voorstelling, met Toon Hermans, een wachtlijst moesten maken. Ook de volgende middagen waren goed gevuld..

Wij vonden het geweldig dat er op de zondagmiddagen net zoveel gelachen werd als wij zelf hadden gedaan bij het samenstellen van de programma’s. En we werden verlegen van alle complimenten die we kregen. Het waren heel gezellige middagen. We hadden een geweldige keukenbrigade die voor hapjes en drankjes zorgde en twee lieve behulpzame dames. Onze enthousiaste voorzitter hielp met de techniek. En zo verliep vrijwel alles foutloos gedurende de drie middagen die we achter de rug hebben nu wij dit stukje schrijven.

Toon was meesterlijk de eerste zondag die hij helemaal voor zich alleen had. Snieklaas kwam langs, net als de Huisarts en de Dode Duif. Hij liet gedichtjes horen en zong over de Scheveningse Pier en over Marie die hij zo lief had.

Fons zette drie prachtige typetjes neer die alle drie veel lachbuien veroorzaakten, Wim had Nikkelen Nelis en Frater Venantius meegenomen, maar had ook onbekende nummers.

Jasperina was heel ondeugend en in één van haar negen liedjes zelfs gemeen. Maar ze verraste ons met het lied “Soestdijk gaat dicht”. Reden: De koningin zat krap bij kas.

Wim Kan behandelde op zijn manier de Energiecrisis uit 1973. Hij kon het vandaag gedaan hebben. En de premier die hij imiteerde vertelde de interviewer dat hij deze keer wel de waarheid sprak.

Kortom, wat we zagen en hoorden was niet alleen grappig, maar verbazend actueel.

Nog twee zondagen te gaan. Wij verheugen ons op de onvergetelijke Tom Manders, de gabbers Johnny en Rijk en de geweldige typetjes die Paul van Vliet ons nog gaat voorschotelen.

Dank aan allen die dit mogelijk gemaakt hebben.