Via de kustweg rijden wij allemaal naar Calpe. Op de eerste rotonde voor Calpe gaan wij naar rechts en blijven de weg volgen, langs de Aldi en de Lidl. Een stuk verder zien we recht voor ons een grote gratis parking, en ja dan zien wij bekende koppies. Er zijn twee dames die beide dagen onze gidsen zijn: Adri en Marion.
Als je aan deze stad denkt, zegt bijna iedereen: klein Benidorm, aan het eind van de dag hebben wij een totaal andere mening. Op de parking krijgen we al uitleg over de stad Calpe, dat was vroeger een vissersplaats met een stadsmuur die de inwoners moest beschermen tegen de Moren. Goed om te weten dat (vanaf het noorden) het gratis parkeren is overal rechts van de rotondeweg. Links is alles betaald parkeren.
Om alleen naar het winkelgebied te gaan steek je over bij Repsol maar wij lopen nu de sluiproute langs de droge rivier. Onze gidsen wijzen ons naar de hoogste etage van hotel Suitopía (met de bekende rode verlichte strepen). Tip: loop door de hal, links achteraan naar de liften, ga op de bovenste etage naar de skybar voor een fantastisch uitzicht, natuurlijk vooral bij helder weer. Het is wel verplicht iets te nuttigen, b.v. een kop koffie of een drankje. De skybar is iedere dag geopend vanaf 15.30 uur.
Daarna gaan we linksaf een straatje in en lopen naar rechts via een stukje boulevard waar we mooie luxe restaurants en winkels zien, wat gelijk al een goede uitstraling geeft. We lopen door naar de fonteinen en er komt een vraag van Marion, waarom is Calpe geen Benidorm? Ik denk omdat ze geen Benidorm Palace hebben en de straten niet overal geschikt zijn voor de scootmobiels (dat laatste gaan we wel merken als we verder lopen). Rechtgeaarde Hollanders gaan eerst koffiedrinken. We lopen door oud Calpe naar Cafeseamos. Wat een leuke koffiestop! Een zaak die beide keren een lange tafel voor ons reserveert alleen voor een kop koffie, dat vind ik gaaf! Hier staat ook een echte barista en dan krijg je van die mooie schuimdecoraties op je koffie. Diverse mooi opgemaakte ontbijt-/lunchschotels gingen ons voorbij. De 14e krijgt onze groep naast ons kopje een klein envelopje met daarin een papiertje met voor mij de tekst: jij bent uniek en speciaal. Er is er ook een: je bent goed zoals je bent. De dame die ons serveert vertelt dat zij het allemaal zelf gevouwen hebben. Een leuk begin op deze Valentijnsdag.
Zo lopen we nog even door oud Calpe, met verrassende winkels in al die straatjes. We zien een breiwinkel en een winkel vol met stoffen, mode, zelfs heel mooie kleding! De mannen zien in een etalage mooie herenschoenen en zie je die prijs? De ‘gidsen’ weten te vertellen dat hier schoenen en tassen verkocht worden die gemaakt zijn in Elche. Nu verder naar de Calle de Jardin, een autovrije straat waarin veel restaurants zitten. Een Nederlandssprekende man van het steakhouse krijgt onverwacht zijn kans om een beetje reclame te maken. Aan de overkant zitten zijn ma en zus. Daar moet je zijn voor half acht zegt hij, een driegangenmenu voor dertien euro. Het heet een vroege vogel menu. Als je later binnenkomt eet je à la carte. Verderop komen we in de toeristenstraat, ieder pand is een restaurant en voor elk wat wils. In een zijstraat zit een grote winkel HFM voor leuke kleding, lingerie, mooie riemen en alles te koop voor weinig. We kunnen een blik binnen werpen en ik zie er zelfs hele hoge hakken staan. Een enkele man wordt naar binnen geroepen, kijk ze hebben voor jou ook iets. Maar we zijn hier niet voor kleding gekomen, we gaan door!
Op naar de Plaza Mayor, het plein van het culturele centrum (onder het plein is een ruime overdekte parkeergarage). Hier zijn zomers concerten te beluisteren en ik hoor vertellen dat iedereen prachtig gekleed aankomt. Ook niet onbelangrijk, diverse concerten zijn gratis. Aan de andere kant is een wit gebouw, het Auditorio Calp, hier zijn de concerten en exposities binnen. Aan de overkant zien we een soort dorpshuis in een moderne jas en daar zien we op de borden staan dat je hier voor negen euro (iets meer in het weekend) een driegangendiner kunt krijgen en het is niet slecht wordt erbij verteld. Sponsor is de gemeente.
We lopen door naar de beroemde wijk La Manzanera. De architect van deze bouwwerken is Ricardo Bofill. Hij is vorig jaar overleden en dit jaar herdenken ze hem. Alle huizen hebben hier zeezicht en als ze ouder zijn, worden ze mooi opgeknapt. De wijk heeft letters van A tot en met L. Als we naar beneden lopen, richting zee, zien we de gekleurde wijk met een rood, een blauw/paars, een beige en ook een groen gebouw. Dit groene gebouw heeft de architect ontworpen naar de Peñon de Ifach. De gekleurde gebouwen doen je aan een kasbah denken. We lopen verder langs het Anfiteatro waar de huizen om een zwembad heen zijn gebouwd. De verbazing is groot, ik ken dit alleen van foto’s en een ander zegt is dat hier? Een stel zou hier wel iets willen huren, ook dat is mogelijk (vraag het onze gidsen maar). Wat een prachtige bijzondere wijk en alles op een paar loopminuten van zee/restaurants/winkels en niet te vergeten het historisch deel van Calpe. Dat dit de duurste wijk is, is wel duidelijk. Fantastisch in de avond met een glas wijn kijken over de zee en de skyline van Calpe. Nu lopen we even op een onverhard wandelpad bovenlangs de zee. We kijken van de hoogte omlaag en zien dat de architect ook een beachbar heeft ontworpen. In de gloriedagen was het een hippe hangout voor de rich and famous, passend in dit chique gedeelte van Calpe. Nu helaas een ruïne maar er wordt gezegd dat men nadenkt over renovatie van de strandbar.
We lopen historisch Calpe in, delen de groep in tweeën en kunnen verschillende kleine galerieën bezoeken. Schilderijen, sculpturen en twee honden gemaakt van natuurlijk materiaal: hout, ijzer, kalk en van de binnenkant van een cactus. Daar is met lijm een substantie van gemaakt wat op leer lijkt. Maar we lopen ook andere ART winkels in met schilderijen van heel modern tot traditioneel. Het is in vogelvlucht, maar wat zien we veel, we komen ogen te kort. Leuk alle smalle straatjes en de beroemde Spaanse trappen, niet in Rome maar gewoon in Calpe. Wij zien hoe de treden in de kleuren van de Spaanse vlag zijn geschilderd.
Nu passeren we de oude stadsmuur met de toren, de Torre de la Peca, er staan nog een paar kanonnen voor. Op het volgende pleintje staat een prachtig beeld van de gezegende priester Francisco Sendra Ivars (1889 Benissa-1936 Teulada) die veel voor de omgeving heeft betekend. Hoe hij de twee kinderen die naar hem opkijken de bijbel voorleest… je moet het zien. Het kunstwerk is gemaakt van metaal, door de kunstenaar Georgie Poulariani (Galeria de Arte in Benissa). Heb je belangstelling voor zijn werken, breng hem eens een bezoek.
We lopen even terug, de boog onderdoor, hier zie je gelijk restaurant el Arco. Dit restaurant kunnen de gidsen ons van harte aanbevelen, maar we stappen door naar de voorkant van een moderne kerk uit de tweede helft van de vorige eeuw. Hoe verzin je de naam, Onze Lieve Vrouwe van de Sneeuw. Glas in lood ramen en op de gevel een kunstig mozaïek met momenten uit het Oude en Nieuwe Testament en de beschermheiligen van de stad. We horen van onze gids dat de oude kapel geïntegreerd is in de nieuwe kerk. Met de groep van 21 februari hebben we geluk en kunnen we de kapel bezichtigen. Hier komen we onze priester van het metalen beeld weer tegen. Ook krijgen we een klein papiertje met een (bijbel) tekst, of dat voor iedereen passend was? Vraag het Bert maar.
Er zijn in het historisch centrum veel muurschilderingen. Wij staan bij een grote muur die de Moren en de Christenen verbeelden, prachtig geschilderd door Elías Urbez en Esteban Juárez.
Nu lopen we een klein straatje in tegenover de kerk en bijna tegelijk zegt men, kijk daar wat een leuk pand! En wat een verrassing, daar gaan we naar binnen, bij restaurant Lapsus (wat uitglijden betekent). Dit is beslist geen uitglijder! We gaan naar boven en nemen plaats in een gezellige ruimte met schilderijen, waar we beginnen met een cava, brood en smeersels. Op tafel komen de wijnen en een soepje van biet en wortel. Hierin zit een kruid dat me aan taaitaai doet denken, het zal wel anijs zijn. Alles loopt ‘gesmeerd’, een compliment aan het restaurant! Er is heerlijke burrata, carpaccio, een ander heeft ganzenlever. Vervolgens pescado of carne en voor het dessert kies ik de tiramisu en die gaat ook helemaal op.
We nemen nog een cortado of americano en gaan vertrekken. De eigenaar van Lapsus verrast alle dames met een rode roos, wij treffen het dat onze groep op Valentijnsdag hier is. Buiten voor de deur zitten de dames die onze ‘pecunia’ wel willen ontvangen. We leggen allemaal iets extra neer voor het restaurant, wat door het team zeer wordt gewaardeerd. We bedanken voor het gidsen, alles was het meer dan waard. Wij hebben een heel andere kijk op deze mooie stad vol verrassingen gekregen. Dan moeten we nog teruglopen naar de auto. De weg is simpel, wel een beetje lang… maar gelukkig lopen we omlaag. Na deze topdag tellen wij bijna elfduizend stappen.
Info op www.calpe.es/nl.
Ria Arkestein namens de groep van 14/02/2023
En namens allen van de groep van 21/02/2023
