Wat hebben Adri en Marion ons vandaag een bijzondere dag bezorgd! Ze hadden aan alle kanten gewaarschuwd dat Calpe écht niet op Benidorm zou lijken (klopt). Dat er inderdaad hoogbouw zou zijn (maar verwaarloosbaar). Dat we ons maar moesten laten verrassen. Dat hebben wij, Roeland en Daphne, betrekkelijk nieuwe leden van deze ondernemende club, met overgave gedaan.
Het begon al op de -goed aangeduide- parkeerplaats. Iedereen was vreselijk op tijd, direct sociaal en gezellig en iedereen had er zin in, ondanks de weersvoorspelling en een dreigende lucht. Jas mee en paraplu mee, of toch maar niet? Uiteindelijk, wat een geluk hebben we gehad. Het begon te regenen toen we binnen aan de lunch zaten.
We begonnen met een stukje nieuw Calpe, mooie boulevard, mooie winkels, trendy uitziende terrassen, alle met uitzicht op de Ifach, natuurlijk. Ik keek een beetje met de ogen van mijn dertiger-zoons en bedacht dat zij het hier wel oké zouden vinden en de prijzen voor lief zouden nemen. Die skybar, daar wil ik ook wel eens naar toe!
Daarna liepen we een stukje langs de belangrijkste winkelstraat (waarbij wij dames gauw een kaartje van een paar mooie winkels vroegen, om ze later nog eens terug te kunnen vinden).
De gesprekken intussen waren zeer geanimeerd. Van alles en nog wat passeerde de revue. Wat een gezellige mensen allemaal.
We hebben naast historisch Calpe en oud Calpe (sorry Adri, ik snap nog steeds het verschil niet) een memorabele wijk bezocht waar een paar iconische gebouwen van de Spaanse architect Bofill zijn te bewonderen. Ricardo Bofill (05-12-1939/14-01-2022) is een van de meest kosmopolitische en productieve Spaanse architecten van de afgelopen decennia. Hij heeft meer dan 1000 gebouwen in meer dan 40 landen ontworpen. Waaronder het Burgemeester de Monchyplein in Den Haag, de Jardin de Turia in Valencia en Hotel Vela in Barcelona.
Hij studeerde architectuur in Barcelona maar werd gedwongen dit af te breken vanwege zijn politieke visie en zijn houding ten opzichte van het Franco-regime. Hij voltooide zijn studie in Genève, waar hij de Catalaanse cultuur en die van Noord-Afrika herontdekte. Dit is in zijn gebouwen in Calpe terug te vinden.
We besloten de middag met een lunch in een zeer genoeglijk restaurant, van waaruit we nog net de plaatselijke viering van de Moros y Cristianos konden meemaken.
Een bonus op een superdag!
Daphne Heijboer
We verzamelden op het parkeerterrein en we waren met ruim 20 personen. Veel ‘nog’ onbekende gezichten, nieuwe leden hoorden we. Iedereen had er duidelijk zin in. Het verwachte slechte weer bleef uit en de paraplu’s bleven ingeklapt.
Via een stukje boulevard gingen we het oude centrum in met de authentieke winkeltjes en restaurantjes. Een beetje klimmen hoort erbij in Calpe.
Na de koffiestop richting de wijk La Manzanera om de gekleurde gebouwen, in stijl geïntegreerd in de steile rotsen, van architect Ricardo Bofill te zien. Van daaruit is er een magnifiek uitzicht op de Peñon de Ifach en de zee. Vervolgens richting Plaza Mayor, Auditorium en de Casa Cultura (alles met gedetailleerde uitleg van Marion en Adri) naar ons restaurant voor lunch.
Bistro Lapsus had een verrassend keuzemenu voor ons samengesteld met vooraf diverse gerechtjes die we deelden per tafel. Als hoofdgerecht vlees of vis of vegetarisch en daarna keuze uit twee nagerechten. We hadden geluk want het feest ter ere van Calpe’s beschermheilige El Cristo del Sudor werd vandaag gevierd. Of ging het om de Moros y Cristianos? In ieder geval een kleurrijke optocht met muziek (incl. buskruitknallen) n dans konden we zien vanuit het restaurant.
Om 16.30 uur ging iedereen tevreden, voldaan en veel contacten rijker naar huis.
Dankzij Adri en Marion een mooie, leerzame dag gehad in het ‘andere’ Calpe. We kunnen voor vandaag met plezier 9000 stappen afstrepen.
Blije groetjes van Jacqueline Kluijtmans
