Op dinsdag 5 april reden wij met onze rolstoelbus naar de door Cora Dekkers, Marianne Willeboordse en Louk Clavan georganiseerde speurtocht in het pittoreske stadje Villajoyosa. Aanvankelijk had de organisatie laten weten dat de tocht niet geschikt zou zijn voor mensen in een rolstoel, maar na een tweede inspectie –toen ik had aangegeven heel graag mee te willen doen – bleek het volgens de organisatoren toch te kunnen. Het enige mogelijke obstakel zouden de rolbanden vanaf de boulevard naar boven kunnen zijn.

Voor Marjon (sinds kort rolstoelgebruikster) en Lydia (oude rot in het ‘rolvak’) werd het niet alleen een geweldige dag om dit samen met partners en vrienden mee te maken, maar het was vooral ook ontroerend om te ervaren hoe goed de organisatoren het parcours voor hen hadden uitgezet. Waar trappen kwamen was er een alternatief voor zowel de beide rollers, als ook voor mensen die anderszins de trappen liever mijden.

Het weer was veel beter dan gedacht en na het eerste bakkie op het start-terrasje bij “La Barbera dels Aragones” gingen we van start om aan de opdrachten van de puzzeltocht te beginnen. Met ons groepje, bestaande uit acht enthousiaste clubleden en vrienden, liepen en rolden wij van vraag naar vraag en keken onze ogen uit naar de prachtige architectuur van dit mooie plaatsje.

Sommigen van ons waren al eens (wel 10-15 jaar geleden) in Villajoyosa geweest, maar meer dan de boulevard (in aanbouw) en de chocoladefabriek hadden zij niet gezien. Nu kregen wij echt een indruk van de bijzonderheid van dit stadje, met de doorkijkjes in de kleine achteraf liggende kleurrijke straatjes.

We gingen vaak een extra hoekje om, soms op zoek naar een oplossing van een puzzelvraag en soms gewoon omdat het zo veel fraais bood. Wij namen ruim de tijd om (mede op aanraden van de organisatoren!) even langs de boulevard neer te strijken op een terrasje (wij zagen onderweg dat anderen dat al 10 minuten na de start hadden gedaan). De rolbanden die ons daarna omhoog moesten leiden naar het hoger gelegen deel, waren een leuke uitdaging, want slechts één van de drie werkte.

Met de steuntjes in de rug door onze vrienden was het uiteindelijk toch een peulenschil en waren wij op tijd bij het restaurant, net toen de eerste regendruppels vielen. Restaurant ‘El Drago’, waar de organisatoren een 3 gangen lunch-menu hadden georganiseerd, was heel goed toegankelijk en de tafels boden ook genoeg ruimte voor onze rolstoelen.

De rondleiding bij Valor bleek een verrassende uitdaging, want er waren nogal wat obstakels te nemen met de rolstoel. Doordat wij via achterdeuren naar binnen werden geleid verloren wij een deel van de groep, maar aan het eind werden we toch behoorlijk beloond want de chocoladelucht die van de bioscoopzaal tot en met de fabriekshal onze neuzen had gestreeld, mocht ook in vaste vorm onze magen vullen in de winkel. Wij hadden in het restaurant de toetjes laten staan, dus deden we ons zonder schuldgevoel volop tegoed aan de op rolstoelhoogte uitgestalde verschillend soorten bonbons.

Wij bedanken de organisatie voor het includeren van clubleden in een rolstoel, waardoor het een uitje voor iedereen werd! Helemaal top!

Marjon van der Kruijs en Lydia la Rivière Zijdel