Om half 10 vertrokken we met z’n elven en 4 auto’s richting de Sierra de Bernia naar het dorpje Pinos. De Sierra de Bernia ligt in het binnenland tussen Calpe, Jalon en Altea. Ook dit keer mochten Fleur en Perro, de honden, mee. Een prachtige route naar Pinos! Daar wist Frans een heel smal weggetje, wat naar het beginpunt van de wandeling leidde. Zo’n weggetje weet alleen Frans te vinden!

Aan het begin van de wandeling moesten we eerst de kam over. Het viel niet mee om de juiste route te vinden, maar gelukkig hadden Frans en Coral deze wandeling eerder gedaan (Toen kwam Coral pas om half zeven thuis van de wandeling na vele omzwervingen). We liepen om een hele diepe kloof heen, die door steile wand beklimmers met touwen gebruikt wordt. Daarna over een heel moeilijk begaanbare lange helling met scherpe rotspunten naar beneden. Het was zoeken om de juiste route te vinden, maar af en toe stonden er steenmannetjes en rode strepen op de rotsen. Steenmannetjes zijn door mensen op elkaar gestapelde stenen, die aangeven dat je het juiste pad hebt. Ook wisten Fleur en Perro soms de beste route te vinden.

Ik was erg blij dat ik op deze helling zonder te vallen beneden ben gekomen! We hadden heerlijk zonnig weer. Het begin was fris in de schaduw( 13 graden), maar eenmaal in de zon gingen de truien uit. We liepen onder andere over hele oude ezels paadjes, geflankeerd door bosjes rozemarijn, thijm, zee uien en wilde bloemen. Trapsgewijs zijn de stenen hier in het verleden neergelegd om de route voor zwaar beladen ezels begaanbaar te maken.

Na een paar keer pauzeren om wat te eten en te drinken kwamen we 6 hard blaffende, dreigende honden tegen. Frans koos eieren voor zijn geld en sloeg een pad in, zodat we die honden konden ontwijken. Maar dit bleek toch een pad te vroeg. We kwamen in de busch terecht. Met lastige begroeide hellingkjes met o.a. bramenstruiken moesten we naar beneden. Dit was niet helemaal de bedoeling. Frans en Coral wisten wel dat we deze richting ongeveer op moesten. Op een gegeven moment hadden ze het juiste pad weer gevonden. Na 4 uur en een kwartier en 5,4 kilometer met 350 hoogtemeters kwamen we moe en voldaan weer bij de auto’s. Op deze hele wandeling zijn wij alleen 3 jagers en 2 andere wandelaars tegen gekomen.

Dit was een pittige wandeling en goede bergschoenen hadden we bij deze wandeling hard nodig! Vandaag vonden we ook weer een schoenzool. Bij oude bergschoenen wil de lijm nog wel eens loslaten en kan je je schoenzool verliezen. Heel vervelend als je dit treft op zo’n wandeling! Je wil niet weten wat Frans allemaal loopt te sjouwen voor het geval dat!! Vuurpijlen maar ook tie-wraps om een bergschoen provisorisch te repareren. Dank je wel Frans en Coral! Het was een wandeling om nooit te vergeten! Ik denk wel dat ik morgen spierpijn heb!

Ria Koolen