De een is er dol op de ander vindt er niet veel aan maar iedereen weet wel wat een Rastro is, een vlooienmarkt. In Spanje is de allerbekendste rastro die van Madrid, het Spaanse “Waterloo plein“ om zo te zeggen, maar veel groter, gehouden langs de Ribera de Curtidores, de oever van de leerlooiers, op alle zon- en feestdagen.
Om in Nederland een kleindochter in een musical te zien acteren vloog ik van de zomer op en neer met Vueling. Ik lees dan graag in hun huisblad de artikelen in het Spaans, leuk en in geval van nood staat de Engelse vertaling er naast ! Een daarvan ging over de Rastro van Madrid en waar die benaming vandaan komt. *
In de middeleeuwen had Madrid ergens langs een oever leerlooierijen liggen met daar vlakbij een slachthuis. Dat was praktisch want als dan de dieren geslacht waren hoefden de leerlooiers met de huiden niet ver te zeulen om ze bij de looierij te krijgen. Het was niet ver misschien maar wel enigszins bloederig want ze lieten bij het slepen (ging kennelijk niet per kar of zo) een bloedspoor na vanaf het abattoir tot aan hun looierij: een “spoor“, een “rastro “. Iets wat markant, mooi of lelijk is, krijgt in de volksmond vaak snel een naam. Zo ook hier: die buurt ging “rastro“ heten.
Ergens aan het einde van de middeleeuwen werd deze gang van zake voor de stad beter en schoner geregeld. Op de niet meer besmeurde plek ging een vlooienmarkt ontstaan die, zo gaat dat, werd aangeduid met de naam die daar toch al in zwang was: rastro. Deze Rastro van Madrid werd beroemd en hij bestaat al zo lang dat het begrip “rastro“ nu een synoniem is geworden voor elke vlooienmarkt.
* Wikipedia geeft naast deze nog een alternatieve etymologische verklaring.
