Op donderdag 6 mei 2010 overleed Joop Zaar op 77-jarige leeftijd. Op 10 mei 2010 vond in het crematorium van Benissa in het bijzijn van Marijke, de familieleden en een grote groep vrienden en clubgenoten een afscheidsplechtigheid plaats waar achtereenvolgens werd gesproken door Roel de Jong, Kees den Dulk en Erik Zaar.
Hieronder kunt u de tekst lezen zoals deze door Kees den Dulk is voorgedragen.
“Lieve Marijke , beste familie Zaar, familie Winkel en familie van Heijningen, Geachte aanwezigen,
Uiteraard spreek ik hier ook namens Nel.In 1978, 32 jaar geleden hebben we An Zaar ontmoet in Bar Maruja en werden steeds meer bevriend, zo zelfs dat ze bijna elke dag bij ons over de vloer kwam en wij bij haar nadat we in 1981 definitief kwamen wonen. We woonden vlak bij elkaar in El Portet Graag wil ik hier een aantal herinneringen ophalen.
Joop was meestal weg want hij vloog bij de KLM en heeft daar echt cariere gemaakt van Dakota tot gezagvoerder op de Jumbo 747 en als hij dan af en toe eens thuis was luisterden we erg graag naar zijn wereldwijde vliegverhalen. Een piloot was in die tijd nog weer wat anders dan nu. Daar zagen we tegen op maar gelukkig was Joop niet zo groot en wel amicaal en dat werd dus een echte vriendschap.
Joop was een man die echt zichzelf verplichtingen oplegde . Hij zou bijvoorbeeld nooit een borrel drinken voor ’s middags 5 uur en daarmee had hij in Spanje dan wel eens klein probleem want daar keken ze zo nauw niet. Hij dronk ook alleen maar “Bols” en die stond bij alle vrienden waar hij kwam dan ook altijd koud. Hij rilde van het idee dat hij zand tussen zijn tenen zou krijgen,en aangezien wij aan het strand wonen , konden we ons deze fobie slecht indenken. Ja…., Joop was echt een heel bijzondere man.
Hij kon ook erg dankbaar zijn als je iets voor hem deed,zoals ik een stralende Joop heb gezien toen ik een liedje over hem had gemaakt.
Bridgen was zijn alles en het moet gezegd dat hij daarin behoorlijk goed was. Het vervelende is dat de partner dan ook meestal de oorzaak was van slechte scores. Die partner was heel vaak Marijke maar het was in elk geval niet te merken,dat de liefde eronder leed.
De grote klap in zijn leven was het verlies van zijn vrouw “A N “ die jammergenoeg overleed op 6 April 1999 . Zij was toen slechts 63 jaar oud . Dat was voor hem een enorme dreun en trouwens voor ons ook want zoals reeds gezegd hadden wij ook een erg hechte band met haar.
Gelukkig is daarna in Augustus 2003 ,Marijke in zijn leven gekomen en het mag gezegd dat hij daarna echt weer de oude Joop werd. Zij waren erg gek met elkaar en het is ook nog vermeldenswaardig dat zij gedurende het laatste jaar voor zijn overlijden, een enorme steun voor hem is geweest . Het was ziekenhuis in en ziekenhuis uit want zijn gezondheid faalde aan alle kanten. Wat zou hij hebben moeten doen zonder haar. Nel en ik vinden dat dit best wel eens even met nadruk mag worden gezegd op dit toch heel trieste moment. Wij waren getuige van twee mensen die elkaar oprecht liefhadden.
Graag wil ik mijn toespraak besluiten met een gedicht van Seth Gaaikema. Gezien mijn opvoeding kan ik niet nalaten een christelijk tintje toe te voegen. Geloven bestaat gelukkig nog steeds en wij houden ons maar vast aan hele knappe mensen die ook nog geloven.
Het gedicht hebt u misschien wel eens gehoord en ik denk dat twee keer ook niet schaadt. Wij blijven moed houden op een soort overstap naar de eeuwigheid en twijfelen ook, net als Seth.
Het heet: Heer, ik kom hier om te twijfelen.
Heer ik kom hier om te twijfelen, twijfelen of U bestaat
Ze zingen Halleluja dat slaat op U, inderdaad
Maar ze zingen het zo flink en ze zingen zo sterk
Als ze eventjes op dreef zijn, dan dreunt de hele kerk
Is het bijna een soort van ‘Engelenlied’
En kijk , zo zeker ben ik niet
Heer ik kom hier om te twijfelen, twijfelen of ik U hoor
Maar in de tale Kanaäns, komt U zo moeilijk door
Wie schénkt op deze wereld, verwerft zich ginds een schat
En dan komt de collecte en geef je maar weer wat
Niet voor dat mooie grote doel,
maar ja omdat ik mij schuldig voel
Heer ik kom hier om te twijfelen, twijfelen of U bestaat.
Als U op mij neerziet, in alle eerbied, wees niet kwaad
Als ik bij het gebed mijn ogen sluit en kijk toch om mij heen
Dan zie ik door mijn wimpers,Heer, dat doe ik niet alleen.
Zijn er ondanks Uw heilig woord ,
toch meer nog van mijn soort?
Heer ik kom hier om te twijfelen maar dat is toch het begin
Je hebt zekerheid, onzekerheid en iets daar tussen in.
Maar al dat zekere dreunen, van die religieuze deunen.
Maakt zo gauw, als je buiten staat ,
dat je terugkruipt in je schulp .
Heer, kom mijn ongeloof te hulp!”
