Nou beste clubgenoten dat 2023 moet nog wel even wennen hoor, tenminste bij mij plakt het nog niet echt. Er zijn jaartallen waar je iets mee hebt en andere getallen horen op de een of de andere manier nu eenmaal niet bij je. Maar goed, al met al is het inmiddels alweer februari en ook hier aan de Costa is het een echte wintermaand.

Over winter gesproken, heeft u ook zulke prachtige foto’s en filmpjes van de sneeuw gekregen. Onze kids denken volgens mij altijd dat we daar heel blij van worden. Ja blij in de zin van ohh wat mooi, maar ohhh wat zijn wij blij dat wij hier lekker in de zon zitten, met een blauwe lucht boven ons… helemaal top. Ik krijg het al koud als ik naar al dat wit kijk.

Vroeger toen wij nog klein waren hadden we in mijn herinneringen altijd van die echte witte winters met ijsbloemen op de ramen. Dan bouwden we met alle kinderen uit de buurt sneeuwhutten en aten en speelden daar ook in, midden op straat op ‘ons’ pleintje. Of je ging met de hele familie op de schaats het IJsselmeer of de vestinggrachten in Naarden op. Overigens had ik toen al de pest aan koude voeten, zo klein als ik was. Toen reden de auto’s van de waaghalzen gewoon over het ijs van het IJsselmeer, levensgevaarlijk natuurlijk. Zoals de vader van Erik bijvoorbeeld, maar dat was zelf toen nog een grote kwajongen.

Wij gingen, zoals ik wel eens eerder geschreven heb, bijna ieder weekend naar de Veluwe en of het nu sneeuwde of vroor… we moesten mee. Daar aangekomen knoopte mijn vader de slee achter de auto en vlogen we als kleine ijselfjes door de Veluwse bossen. Wat een feest was dat. Ja toen kon dat allemaal nog. Toen was het leven althans voor ons kinderen één groot feest. Wij kenden geen oorlog en ons leven speelde zich altijd buiten af. Misschien zitten we daarom hier ook altijd buiten en misschien schilderen we daarom ook zo graag, omdat we door onze ouders hebben leren kijken en observeren. Wie weet…

We zijn met onze schilderclub trouwens druk bezig om iets Spaans op het doek te toveren. Ik ben met een flamenco danseres bezig. Pfff wat een drama, dan is de ene arm weer te lang, dan de andere weer te kort. Ik word er helemaal gestoord van, maar gewoon nog even doorworstelen. Nee, we hebben het niet altijd even leuk!! Als we onze expositie af hebben zullen we die uiteraard graag aan u tonen, maar nog even geduld!

Met deze wat rillerige winterse penseelstreek hoop ik met het Spaanse vuur de warmte aan u over te brengen voor de rest van de winter.

Lieve groet,

Ietje