Voor de verandering werd er verzameld op de grote parkeerplaats van Moraira alwaar de groep naarmate deze groeide de entree behoorlijk versperde. Fluks naar een stiller hoekje genavigeerd zodat de reguliere bezoekers weer vrije toegang hadden. Nadat Irene alle koppen had geteld, zo’n 30 man / vrouw, de pas erin gezet door Moraira richting El Portet.
Het blijft altijd een fraai gezicht, de mediterrane zee- vergezichten met op de voorgrond de haven van Moraira (met wel 3 havenmeesters die niet de alleraardigsten zijn van de Costa Blanca). Door naar El Portet dat we rechts lieten liggen en verder naar het startpunt van de klim naar het torentje van Cap d’Or. Om daar te komen moesten er eerst steile meters genomen worden over asfalt. Aangekomen op de startlijn, gemarkeerd door een houten hekje, gezamenlijk gerecupereerd en tot de aanval overgegaan. Hier en daar vernam ik dat het op punten stappers ++ zou zijn…
Het geitenpad was inderdaad hobbelig en behoorlijk steil. Op de helft van de route konden de echte helden zeer steil weer omlaag naar een lokale grot welke afgesloten bleek. Vervolgens door voor een top poging welke iedereen heeft gehaald.
Boven aangekomen de oude toren uit 1553 bewonderd. Deze toren (7m breed en 11m hoog voor de liefhebbers) maakte deel uit van het verdedigingsnetwerk langs de kust en had een waarschuwingstaak tegen de pirates of the Mediterranean Sea. De torenwachters hadden destijds een fraai zicht en konden niet bevroeden dat Calpe en Benidorm 5 eeuwen later van hier te zien zouden zijn…
De afdaling leek een stuk rapper te gaan maar dat zal alles te maken hebben met het return trip effect. Weer aangekomen bij de automobielen op naar de lunchlocatie Sabores 2. Prima Aziatisch restaurant langs de kustweg naar Calpe.
Ruud greven
