Als er gesproken wordt over Agaven, dan denkt u ongetwijfeld aan type “cactussen” met harde stekels en stekelranden, zoals de Agave Americana. Dit was de eerste agave die in de jaren tussen 1500 en 1600 door Amerika-gangers naar Europa werden gebracht. Vaak ziet u deze nu in het wild staan in de landen rond de Middellandse Zee. Vroeger vond men de bloei van deze planten een sensatie. In Nederland is de agave natuurlijk vooral een zeer decoratieve kuipplant. De agavenfamilie “Agaveceae” komen vooral voor in het zuiden van Noord Amerika, Mexico, Midden Amerika en in het noorden van Zuid Amerika. Een agave is in wezen geen cactus maar een succulent, die lancet of zwaardvormig is met hele stijve bladeren groeiend in een rozetvorm. Naast de agave Americana in groene uitvoering of met goudgele bladranden, zijn er nog populaire soorten als de A. Victoria regina, A. parviflora, A. filiflera, A. parviflora, A. utahensis en A. parryi.
Voor economisch nut bestaat nog altijd de Agave sisalana, waar uit de sterke bladvezels diverse soorten touw werd en wordt gemaakt. In Mexico waren in de 18 en 19 eeuw vele Sisal- plantages van grootgrondbezitters waar veel slavenarbeid verricht werd. Al de genoemde Agave soorten hebben zoals eerder genoemd bladstekels en op de punt van het blad gevaarlijke eindstekels, welke zo’n 3 cm lang kunnen worden. Maar… er is ook een Agave die géén eindstekels heeft en ook geen bladstekels. Sterker nog, hij is mooi sympathiek glad en voelt ook zo aan. Het gaat hier om de Agave Attenuata. De bladeren vormen rond een stam, die tot een meter hoog kan worden,schitterende rozetten. Deze bladeren hebben een lengte van tot 70 cm, zijn elliptisch, met een breedte tot zo’n 20 cm. Zoals gezegd zijn de bladeren glad en fraai groen, min of meer fluweelachtig. Door de groepage van het blad zien ze er uit als een grote groene roos. Vooral door de decoratieve vorm en de habitus (uiterlijk), die sterk afwijkt van de andere aanwezige planten in de tuin, zijn deze planten zeer goed toe te passen rond bijvoorbeeld het zwembad, langs paden en in borders. Maar ook in potten e.d. Maar hier is nog niet alles mee gezegd. Deze makkelijke en mooie plant kan hier aan de Mediterranee ook tot bloei komen en dan wel op een spectaculaire wijze. Zo van maart tot mei, kan bij een plant van 4 tot 5 jaar oud, er uit de kroon een bloemstengel ontstaan met crèmekleurige bloemen, die van week tot week uit kan groeien tot een lengte van 1,5 tot 2 meter. Door deze lengte groeit de bloem in de vorm van een boog. Helaas komt de bloei hier aan de Costa Blanca wat minder voor, dan bijvoorbeeld op de Canarische eilanden. Maar ook zonder bloei kunt u deze sympathieke decoratieve plant ruim toe passen in uw mediterrane tuin. De plant stelt geen hoge eisen aan de grond en voor vermeerdering kunt u vaak stekken afbreken, die groeien op de stam. Deze stekken behoeft u alleen maar in een pot met aarde te steken. De plant vormt makkelijk wortels en u kunt deze nieuwe plantjes weer uitzetten in uw tuin. Veel succes!
