Het leek wel alsof de duivel er mee gemoeid was, maar zaterdag 5 april was het, na 3 eerdere mislukte pogingen, eindelijk zover dat we de langverwachte wandeling naar Senija zouden maken. Zelfs de donderdag en vrijdag ervoor zag het weer er maar eerder twijfelachtig uit maar we hielden vol en zaterdagmorgen waren de weergoden ons (eindelijk) gunstig gestemd. Met een groep van ongeveer 28 mensen vertrokken we van het bekende parkeerterrein Rodafoc.

In Senija werden we in 2 groepen gedeeld, namelijk de “eters” en de “niet-eters”, verwijzend naar degenen die na de wandeling ook nog gingen deelnemen aan de lunch.

Yvonne en Bert namen de “eters” onder hun hoede en Marjolein en Peter (die anders de dorstigen laven aan de club-bar) namen de andere groep voor hun rekening. De wandeling ging in een cirkel rond het dorp. Eén groep vertrok met de wijzers van de klok mee en de andere groep ging in tegenwijzerzin om elkaar dan ergens in het midden te treffen. En zo gebeurde het, we troffen elkaar ongeveer halfweg in het bos op een open plek met een ‘heksenkring’. Onderweg zagen de groepen elkaar in de verte lopen en trokken we elkaars aandacht op alle mogelijke manieren met gezwaai, geroep en gefluit.

De route bood mooie vergezichten en had soms stevige kuitenbijtertjes. Uiteindelijk ging het toch om berg-stappers? De omgeving lag bezaaid met miljoenen rotsblokken. Overschotten van terrasmuurtjes die ooit bijeen verzameld werden door Romeinen?, slaven?, oude Belgen? of waren het gewoon de hardwerkende boeren?

De groepen kwamen met slechts luttele seconden verschil terug aan de startplaats zonder ook maar één stap verkeerd te hebben gelopen. Kletsend, onderwijl het mooie landschap bewonderend,  haalden we uiteindelijk 7.2km en vele duizenden stappen…

Moe en hongerig reden we naar restaurant Canis waar de plaatselijke specialiteit ‘paella’ op ons wachtte. Door de vele kleuren in bestek en glaswerk en de opvallende aparte versieringen zoals kristallen lusters in geel, rood of groen of speciale aankleding van de tafels ademde het restaurant een speciale sfeer uit. Er werden ons 2 soorten Paella aangeboden, namelijk met vis of vlees, maar de meesten profiteerden van de gelegenheid om een ‘mix’ te krijgen van de beide gerechten.

Moe maar voldaan verlieten we druppelsgewijs het restaurant richting heimat.

Onze dank gaat uit naar de perfecte organisatie en administratie  en het (voor)wandelteam voor de inzet, het geduld en het harde werk.