Nadat we ons met zijn zestienen verzameld hebben op de parkeerplaats neemt Irene ons mee naar de gids. Hij heet Ger en woont hier al sinds de vorige eeuw.

We beginnen op de Plaza de Portal, hier is nu nog het gemeentehuis. Dat gaat veranderen want het is te klein. We lopen verder en staan op de fundamenten van een kerk die vroeger een moskee was. Er is hier ook een gedenksteen waarbij wordt aangegeven dat de stad duizend jaar bestaat.

We lopen daarna door de Calle Major, een smalle straat met stadspaleizen. We lopen langs de laatste warme bakker uit het dorp, die nu gesloten is. Honderden jaren werd hier brood gebakken, maar het laatste lid van de familie was een vrouw en die had geen zin om elke morgen om drie uur te beginnen om het beste brood van het dorp te bakken. In het gebouw aan de overkant werd jarenlang het meel bewaard. We lopen het gebouw in en zien een graanopslag diep onder de grond. Volgens overlevering heeft de vroegere burgemeester hier moerbeibomen geplaatst, omdat hij zijderupsen wilde kweken.

Volgens de gids zijn er nog veel oude gebruiken en trekken de dorpsbewoners elk jaar door de smalle straten met een kar met mirte. Overal werden kleine takjes afgeworpen om de straten in het voorjaar fris te laten ruiken.

In de Calle de los Desamparados staat een stadspaleis uit 1609 (toen de Moren uit Spanje waren verdreven) van de familie Abargues dat is gerenoveerd en sindsdien een museum is. In de grote kamers waren al vroeg glazen ramen geplaatst. Nergens een open haard of een stookplaats te zien, behalve in de keuken. We zien een Voltaire stoel met heel lage armleuningen, dit heet een breistoel. Het is zomaar te veranderen in een iPad stoel. Buiten is een groot Christusbeeld te zien met opengeslagen jas en met het hart op zijn borst.

De volgende straat was ooit een pelgrimsroute en Ger vertelt een mooi verhaal. Op een avond kwamen er twee mannen bij de notaris in de straat en vroegen om een slaapplaats. Zij hadden geen geld maar werden hartelijk ontvangen en na een bed en een ontbijt kreeg de notaris een beeldje van Maria als dank. Dit werd in de woonkamer op de kast geplaatst. De vrouw des huizes vond dit beeldje niet fraai en legde het in de kist eronder. De volgende morgen stond het weer op de kast en na een paar dagen was de man het zat en bracht het Mariabeeldje naar de kerk waar het een mooie plek kreeg. Voor de processie werd het beeldje naar buiten gedragen. Sindsdien regent het niet meer tijdens de processie die door het dorp gaat, waarbij deze Maria de beschermheilige van het dorp werd.

We zijn nu toe aan een kop koffie waarna we hartelijk afscheid van onze gids Ger nemen. Helaas moeten we de basiliek SanPedro aan ons voorbij laten gaan omdat er een begrafenisdienst plaatsvindt.

We bekijken nog een leuke film over de totale gemeente Bennisa en vervolgen onze weg naar bar restaurant Chaplin. We eten fantastisch lekkere tapas en sluiten de lunch in stijl af met een Carajillo. Bij de zeer schappelijke rekening krijgen we ook nog een limoncello aangeboden.

We kunnen terugkijken op een leuke en leerzame dag die weer prima was georganiseerd door Irene en Reinier, waarvoor namens ons allen hartelijk dank

Marja de Jonge en Ria Arkesteijn