Via mijn ouders heb ik al sinds de tachtiger jaren van de vorige eeuw met de NVOC te maken gehad. Dus ook de club van 40 jaar geleden al. Als wij in Moraira waren dan gingen we toch wel even mee naar de clubmiddag. Vooral mijn vader stelde dat enorm op prijs. Als locaties herinner ik mij Salvador, op de rotonde tegenover de potteria, bij Helga en Max en Tabaira. Bij mijn weten was dat een middag in de week, maar bij Salvador werden ook BBQ-avonden met live muziek georganiseerd. Een gitarist en een dame brachten dan Spaanse muziek.
Een belangrijk ding waar fanatiek (met name door familieleden) aan gewerkt werd, was het opnemen van Nederlandse televisieprogramma’s op videobanden. Nederlandse series, spelshows, films, verzin het, alles vond een weg in de bagage naar Moraira, waar de banden driftig in de bieb werden uitgeleend. Als de animo afliep, kreeg je de banden weer terug en werden er weer nieuwe programma’s opgezet. Nederlandse tv was er nog niet in Spanje. We kunnen het ons niet meer voorstellen.
Etentjes werden er ook in de club georganiseerd. Mijn moeder was dan vooral bij de Indische avonden actief. Wandelingen, clubreizen, schilderen, zangkoor, bibliotheek. De NVOC is vanaf het begin altijd een zeer actieve club geweest, met veel inzet van de leden. Er bestaat zelfs nog een boekje dat uitgegeven is door de club, waarin wat reizen beschreven staan.
We moeten niet vergeten dat er in de beginjaren in Spanje nauwelijks een andere taal gesproken werd dan vloeiend Spaans. Communicatie was moeizaam en van degenen die zich het Spaans eigen gemaakt hadden, werd grif gebruik gemaakt. Men had elkaar nodig en men vond elkaar in de club. Die sfeer heeft de club gevormd en door de jaren heen, ondanks enkele strubbelingen, goed vast kunnen houden.
In de tachtiger en negentiger jaren werd de club een ‘warm bad` waar je graag naar terugkeerde. En onze ervaring, toen wij in 2007 lid werden, is altijd hetzelfde geweest. Een knap staaltje van ons, die Nederlanders daar met dat mooie clubje aan de Costa Blanca!
Petra Kroef
