Nog maar net aangekomen voor de overwintering ‘light’ in Moraira, hoorden we op de borrelavond van de club dat er zaterdag weer een wandeling gehouden zou worden. Helaas zat deze groep al vol, maar wie niet waagt. En inderdaad, er was een ziekmelding waardoor wij onverwacht toch zaterdagochtend op de parkeerplaats in Teulada bij de wandeling mochten aansluiten, waar Irene in een pittig tempo iedereen begroette en alle namen controleerde, waardoor we keurig om klokslag 10 uur konden vertrekken.

Waar gaan we heen? Eerlijk gezegd geen idee. Dat heeft natuurlijk vast wel ergens gestaan, maar daar waren we nog niet aan toe gekomen en we zijn vol vertrouwen. Ik weet dat de vrijwilligers de wandelingen met veel zorg en aandacht uitzetten, dus gingen we er ook nu vanuit dat het weer een mooie wandeling zou worden. Wel had ik ergens het woord Canor opgevangen. Dus daar zouden we in ieder geval langskomen.

De wandeling zelf begon bij de parkeerplaats van een uiterst fraaie begraafplaats van Benissa. Daar werden nog wat handen geschud en namen genoemd en bekenden en vrienden begroetten elkaar hartelijk. Sommigen ook nog maar net in Spanje aangekomen. Fijn om elkaar weer te zien.

Jassen dicht, rugzak om en al pratende liepen we het brede vlakke pad op wat naar de heuvels zou leiden. Het zou een prachtige dag worden, misschien zelfs 22 graden, maar de zon hield zich in de ochtend nog even schuil achter de wolken.

Het duurde niet lang of we begonnen te meanderen over smalle roodstenen paadjes, in processie achter elkaar als een tafereel uit de bijbel. Het was aangenaam klimmen en dalen, geen vermoeiend of zwaar traject, dus ook genoeg gelegenheid om de mooie vergezichten te fotograferen voor de liefhebbers. Halverwege hebben we nog even op een prettige open plek wat gehangen en gezeten om wat te eten en te drinken en van gedachten te wisselen met elkaar. Leuk om van elkaar te horen wat de plannen zijn, wie er bijvoorbeeld een woning heeft gekocht, wie er huurt en wie er overwintert of elke zomer weer naar Nederland gaat. Een ieder is er met veel plezier en dat kan ook niet anders als je door dit mooie land met elkaar aan het wandelen bent.

Een uurtje of drie later kwamen we weer aan op de parkeerplaats en hebben we de prachtige wandeling afgesloten met het delen van tapas en het drinken van een glaasje wijn bij Casa Manolo in Senija.

Dank aan voorwandelteam (Bert, Yvonne, Sarin en Irene) voor jullie creativiteit, tijd en inzicht die jullie gestoken hebben in de voorbereiding van deze mooie dag voor ons wandelaars die zomaar mochten aansluiten.

Annet