De uitnodiging voor de speurtocht in Oliva op 18 mei 2022 begon met de onderstaande alinea:
Langs de AP 7 snellende vallen je van Oliva hooguit de kromme schoorsteenpijpen op. Via de N332 door Oliva rijdende is het niet meer dan een zeer doorsnee plaatsje waar je ook nog eens heel vaak voor een stoplicht moet wachten. Toch de moeite waard?
Nou het bezoek aan Oliva was zeker de moeite waard! De routebeschrijving bracht ons zonder problemen naar het parkeerterrein in Oliva, alwaar wij de benodigde papieren met informatie kregen om onze wandeling door Oliva te starten. Onze eerste stop was al heel snel, in de Mercat Municipal. Vlak bij het startpunt dronken we heerlijke café con leche en keken onze ogen uit naar de prachtige groenten, heerlijke kazen en hammen, en niet te vergeten de verse vis.
Natuurlijk moesten er ook diverse vragen beantwoord worden tijdens de speurtocht. Ook al was het dan geen wedstrijd en konden wij hiermee geen punten verdienen… natuurlijk wilden wij wel het goede antwoord geven. Google was hierin onze beste vriend en wat we niet wisten zochten we op. Zo leerden wij dat er in Oliva suiker werd gefabriceerd en natuurlijk was er ook de productie van olijfolie. Dat alles was te zien op een prachtig tegeltableau. Het voert te ver om alle wetenswaardigheden en mooie plekken die we hebben ontdekt hier te beschrijven maar toch willen wij er enkele uitlichten.
Zo is een bezoek aan het Etnografisch Museum zeker de moeite waard. Het geeft een goed beeld hoe de mensen in de loop van de eeuwen leefden en werkten in Oliva. Vlakbij het Archeologisch Museum (ook leuk om te bezoeken) stond vroeger een stadspoort die toegang gaf tot het Moorse deel van Oliva. Tijdens onze wandeling liepen wij eerst door het christelijke gedeelte van het oude Oliva, La Vila Condal, en daarna door het oude Moorse gedeelte Raval Morisco. In de Calle Pou de d’Alinza zagen wij een, voor de lokale gemeenschap destijds, belangrijke waterput. Maar het meest bijzondere straatje van het Moorse deel was de Calle la Hoz. Aan een zijde van deze straat waren lage muurtjes gemetseld. Het doel was om de waterloop, in deze zeer steile straat, te geleiden.
Soms wordt er wel eens gezegd dat het venijn in de staart zit. Nou dat gold voor ons en enige andere deelnemers van de tocht zeker wel. Het betrof de rit naar ons restaurant een eind verderop. We belandden midden in de landbouwvelden met hier en daar diepe plassen. Die hebben wij maar li (links) en re (rechts) laten liggen en via enige omwegen arriveerden wij bij restaurant Chiringuita la Font Salada. Daar genoten wij van een heerlijke paella en het gezelschap van onze medespeurders. Als we ooit weer bij Chiringuita la Font Salada komen dan nemen wij onze badpakken mee want voor het restaurant was er een warmwaterbron waar het goed toeven was.
Marga Blom
