Donkere wolken trokken zich samen op zaterdag 23 november 2024 maar wij lieten ons niet ontmoedigen! Na de gebruikelijke ontmoeting en start bij Rodafoc in Teulada togen wij zoveel mogelijk milieubewust mobiel verdeeld naar het binnenland en Murla.
Aldaar op een ruime parkeerplaats aangekomen gaf Irene een korte inleiding over de historie. Murla had vroeger wel 5000 inwoners en was de hoofdstad van een popperig koninkrijkje (Vall de Pop) en verder was alles vroeger prima geregeld. Spanjaarden in grote huizen en Moren in kleine hutjes en lepralijders achter een hoge muur.
Onder de beproefde leiding van Irene en Harm begon de beproeving van de 25 moedigen met een wandeling in de ommelanden van Murla. Mij is daarbij niets bijzonders opgevallen behalve dat het steeds harder begon te regenen. Gelukkig kwamen wij al spoedig in het plaatsje zelf aan. Irene probeerde de moed er nog even in te houden met de historie van Murla maar toen iemand een café ontdekte was er geen houden meer aan. Met verbijstering zagen de uitbaters toe bij deze invasie van 25 natte lijven maar gelukkig kwamen zij spoedig tot het besef dat zich hier toch een gouden kans voordeed. Wij werden in een “chambre séparée” geloodst en aldaar van de hoognodige bruine nectar voorzien. Al spoedig deed de groep zijn naam eer aan, het “gecwek” was oorverdovend.
Aldus gesterkt had er intussen buiten, tot onze aangename verrassing, een klein wondertje plaatsgevonden: de zon was doorgebroken! Al spoedig begrepen wij hoe dit wondertje tot stand gekomen was. Tegenover het café was een kapelletje van de heilige Aurora, de godin van de dageraad die die ochtend wat laat was opgestaan en medelijden met ons gekregen had.
Nadat wij haar allemaal bedankt hadden, togen wij ter penitentie naar de kruisweg iets buiten Murla alwaar wij tot de 14e statie omhoog klommen. Dat was het einde van onze beproevingen.
Wij mochten nu terug naar het automobiel om ons daarmee naar La Piscina bij Parcent te begeven. Dit restaurant doet zijn naam eer aan. Er is inderdaad een groot zwembad, echter niet om in te zwemmen want het is alleen voor bewoners zonder zwemdiploma zoals padden, vissen en andere gladakkers.
Binnen was het “tafeltje dek je, ezeltje strek je”. Wij werden gelaafd met spijs en drank middels een uitstekend 3-gangen menu met elk wat wils. Een uitstekende keuze van het organiserend comité dit restaurant.
Zo keerden wij allen rond een uur of 4 tevreden huiswaarts. De wandeling had ons precies gebracht wat een mens nodig heeft, na regen: zonneschijn.
François Hinnen
