Verslag Bridgereis naar Segovia van 11 tot 15 april 2016

Verwachtingsvol en van te voren goed geïnformeerd begonnen we zondagmorgen aan de bridgereis. Net als veel anderen hadden we een extra nachtje geboekt in de omgeving om de volgende dag fris en fruitig aan te treden bij het bridgegebeuren. Voor mij was het de 2de keer, Ida had al veel reisjes meegemaakt die allemaal heel succesvol geweest waren, dus ook nu hadden we er een hoge pet van op. We namen boven Madrid de door Paul aanbevolen toeristische route naar Segovia en kwamen tot onze verrassing terecht in een winterwonderland. De temperatuur daalde tot 0º en de regen veranderde in sneeuwbuien. Voor en achter ons zorgden sneeuwschuivers er echter voor dat we de Pas van 1800 meter veilig over kwamen.

Het 4-sterren hotel Cándido was een openbaring. Het had wat ons betreft er best nog een sterretje bij verdiend. We kwamen binnen in een prachtige grote hal die echte grandeur uitstraalde. De kamers en badkamers waren luxueus en het personeel bijzonder vriendelijk. Een echte vondst van de reis organisatie. Een derde generatie Cándido’s zorgde er voor dat wij als gasten ons echt thuis voelden.

Paul en Els heetten ons welkom in de bar waar we ons eerste drankje aangeboden kregen. Er zouden nog heel wat drankjes volgen de komende dagen. Maar we kwamen om te bridgen, nietwaar? Alhoewel er ook nog 4 gasten meegekomen waren, die zich best wisten te vermaken zonder te bridgen. Wij werden intussen gegidst naar een mooie aparte zaal, waar onzichtbare handen alles al hadden klaargezet om direct aan de slag te kunnen gaan. Om 5.00 uur begon de bridgesessie en gaf Paul het fluitsignaal voor de aftrap. 16 paren trokken ten strijde. Gaandeweg de middag werd afwisselend goedkeurend gemompeld of afkeurend gemopperd en natuurlijk waren er weer de nodige misverstanden, die er altijd weer voor zorgen dat het aan het de bridgetafel nooit saai wordt. Na de 3de ronde werd er even gepauzeerd voor een drankje aan de aangrenzende bar.

De uitslag werd aan het diner bekend gemaakt. Ida en ik bleken de winnaars van de eerste dag te zijn en kregen als prijs een heerlijk geitenkaasje met rozemarijn, (die iedereen mocht proeven) en de twijfelachtige eer of opdracht het reisverslag te schrijven. Vandaar! Dat we ook de laatste dag weer nummer 1 werden met een gemiddelde van 60,2% verdeeld over 4 dagen was nog onvoorzien. Een wat bescheidener resultaat had ons als gasten misschien meer gesierd, maar ja, we grepen toch de geboden kansen.

De daarop volgende dagen waren we tot 5 uur in de gelegenheid om Segovia en omgeving te verkennen. Wat een rijkdom aan historie, cultuur en natuur. We leerden het andere Spanje kennen, waar de Spanjaarden met recht trots en zuinig op zijn. Alles was de moeite waard om te gaan bekijken en dat werd ook volop gedaan. Welke bezienswaardigheid je ook bezocht, je kwam altijd wel groepsgenoten tegen. Al met al was het een bijzondere reis waarbij we het gevoel hadden dat we heel lang van de vertrouwde Costa Blanca weg waren geweest.

De laatste avond werden we tijdens het diner verrast door de komst van de oude heer Cándido, die met zijn eega het grote huis in Segovia ingeruild hadden voor een permanent verblijf in het hotel. Getooid met een prachtig, met gouddraad geborduurde sjerp, maakte hij zijn opwachting en hield een toespraak voor Els en Paul en bood hen daarbij een prachtig boek aan over de Cándido dynastie met recepten. De oprichter van dit alles was begonnen als restaurateur in “El meson de Cándido”. Vooral Els was natuurlijk heel blij met het cadeau en wilde meteen aan de slag ermee.

Voor alle organisatoren, in het bijzonder Paul en Els, maar ook voor Esta, die niet rustte voordat er een uitslag uit de computer geramd was, en Leny en Theo, een welverdiend applaus! Dankzij jullie inzet, ervaring en deskundigheid mochten wij allemaal van een grandioze week genieten met alles er op en er aan. Wat een werk hebben jullie verzet! Het waren 4 (geen 2 zoals op de tv reclame) fantastische dagen! Heel hartelijk dank!!

Aan het eind van de laatste avond kregen we nog een origineel en geestig optreden van Marleen en Tedje. Ik denk dat we allemaal nog eens volmondig kunnen herhalen:
“Oh,oh, wat was het fijn om met z’n allen in Segovia te zijn”.

Coby van Gelderen en Ida Koot.