Op een stralende morgen om 9.30 verzamelden zich ca 20 Bergstappers van diverse pluimage, Berstappers en Bergstappers Plus, bij “de gevangenis” in Teulada. Daar ontvingen wij van Cora i.v.m. het doel van de wandeling, de “loze” dam tussen Fleix en Tormos, een interessante verhandeling getiteld “embalses en stuwdammen”. Met die “loze” dam was iets loos….

Eerst een prachtige rit door het mediterrane achterland via Jalon/Xalo en Murla met als doel Fleix en het Vall de Laguar (Vallei van de Grotten, Arabisch). Onderweg zagen we bij Fontilles de berghelling met de hoge muur van de Leprozen-kliniek (Sanatorio S. Francisco de Borja) waar tegenwoordig ook patienten met ziekenhuis- infecties zoals MRSA nabehandeld worden.

Wij parkeerden bij het kerkhof van Fleix na een blik geworpen te hebben op het merkwaardige bergdorp Campell dat op een lange bergrug geplakt lijkt. Na een klein sukje asfalt sloegen we linksaf het dal van Laguar in. Heerlijk weer, prachtige flora en een goede stemming: het pad naar beneden stelde iedereen gerust. Onderweg kwamen we verschillende natuurlijke bronnen tegen (agua non tratata) die de naam Fontilles verklaarden.

Bij de eerste rust ontdekten we ineens een boer op een terras boven ons die johannesbrood peulen aan het plukken was. Op onze vraag waarom bleek het om veevoer te gaan. Overigens worden de peulen ook vermalen tot Carobepoeder, een alternatief voor cacao. Interessant is dat volgens Wikipedia het gewicht van de zaden nagenoeg constant is (ca 0,2g) en dat zij werden gebruikt als gewichtjes voor b.v. diamanten. Het woord karaat zou hiervan afgeleid zijn. Overigens ging deze boer zover dat hij op een reeds gevulde zak ging staan en daarbij bijna voorover van het terras afviel als onze groep hem niet luidkeels gewaarschuwd had.

Na deze goede daad namen wij het pad weer onder de voeten en bereikten weldra een ca 200m lange interessante tunnel die wel in de rots uitgehakt leek. Hier waren de meegebrachte zaklampen nodig. Via deze tunnel kwamen we bij de Rio Girona die daar een natuurlijke kloof in de rotsen uitgehold heeft. Aan het eind van de kloof ligt de dam die het doel van onze wandeling vormde. Om de dam te bereiken liep er een hoog in de rotsen uitgehouwen pad dat nu echter afgesloten is. Voor ons zat er niets anders op dan een klauterpartij over de rotsen die zich in de loop der eeuwen in de kloof opgestapeld hebben.

Onder leiding van Cora waagden zich enkele moedigen in de kloof, maar hier werd wel het kaf van het koren gescheiden….Aan het eind van de kloof ligt de al uit de 19^e eeuw stammende dam op een perfecte plaats, ware het niet dat de kalksteenrots hier zo poreus is dat het water er gewoon onderdoor loopt: dat is er met deze dam loos….

Achteraf gezien gelukkig maar anders was dit prachtige dal en de boven de dam gelegen en nu beroemde Barranco Infierno geheel onder water verdwenen. Deze kathedraal van het wandelen kun je overigens ook vanaf Fleix bezoeken, althans als je 6500 traptreden omlaag en weer omhoog overwint. Heel verstandig van Cora en Frans dat zij die wandeling voor een volgende keer bewaard hebben…

Via de rivierbedding kwamen we vervolgens op een weggetje langs de Rio Girona terecht en nu ging het er om een doorwaadbare plaats te vinden. Volgens Cora was hier bij de voorbereiding van de wandeling lang naar gezocht en waren natte voeten niet uit te sluiten.

Maar dit viel enorm mee, er stond zo weinig water in de barranco dat we zonder problemen aan de klim omhoog naar het uitgangspunt van de wandeling konden beginnen.

Voor sommigen het moment der waarheid: omhoog betekent wel dat je je eigen gewicht ook mee omhoog moet nemen en dat kost energie. Na een korte pauze drong het tot iedereen door dat die energie dringend aangevuld moest worden: het restaurant! Deze gedachtegang bevleugelde eenieder zo, dat we in recordtijd boven stonden en Cora het restaurant moest bellen dat we een uur eerder zouden komen.

Helaas was ondergetekende daar niet bij, maar zeker zijn daar de energiereserves weer geheel aangevuld onder het genot van spijs en drank en aangename kout!

Francois