Vroeger zongen de soldaten (?) ¨Als wij marcheren in de vroege morgen, denk ik etc…¨

Nou, zingen doen we niet en het is ook niet écht vroeg in de morgen, maar voor een zondagochtend om 9.30u aan de vrouwengevangenis paraat staan, getuigt toch óók van een bepaalde discipline! Toch? Maar natuurlijk doen we dat graag.

Vol ongeduld wachten we, om met stevige bergschoenen aan en een rugzak(je) gevuld met proviand onze laatste bergwandeling plus van het jaar aan te vangen. Op naar Pinos! Met inachtneming van het mondkapje (bij tijd en wijle) en de nodige afstand (we lopen toch altijd in ganzenpas… of moet ik zeggen ¨gemzepas¨, want we klimmen veel), achter elkaar, bestormen we een deel van de La Solana. Vergezeld door schitterend weer, heerlijke diepte- en vergezichten, af en toe een ander wezen tegenkomend en een babbel die door de persoonlijke afstanden door meerderen te volgen is, genieten we weer met volle teugen.

Na de innerlijke mens weer wat energie te hebben verschaft, vangen we de terugtocht aan en komen we helemaal voldaan terug bij de auto’s om de rest van de zondag naar eigen dunken door te brengen. Hopelijk kunnen we dit volgend jaar ook weer doen. Bij deze nog een heel gezond en gelukkig nieuw jaar!

Myriam Scheyvaerts