Op zaterdag 14 oktober, na een lange zinderend hete zomer, konden dan eindelijk weer onze bergstappersschoenen uit de kast. Nog altijd wel onder een best warm zonnetje vond uiteindelijk iedereen de startplek bij Restaurant Collao. Een onverwachte oase in het bos. Piscina de Collao, een groot openluchtzwembad waar de gewone Spanjaard een dagje uit gaat zwemmen, met ook tennisbanen en dat alles verstopt in het bos, ergens achter Benissa op weg naar Jalón. Ja, dat is zo een van die extraatjes die je meeneemt van de Bergstappers, je komt nog eens ergens en je ziet nog eens wat, waar je het bestaan niet van wist.

Wel, de “voorwandelgroep” had al ergens in mei deze wandeling voorgelopen. Al bij de eerste bocht bleek dat toch iets te lang geleden. Bij de Bergstappers lopen we in de regel een route die rond is en dat was deze dan niet. Haha. Persoonlijk maakt mij dat geen moer uit. Een prachtige omgeving, mooie uitzichten, lekker weertje, leuk gezelschap. Daarbij heb ik een oriëntatiegevoel van een overleden wijkagent, dus heb ik niet eens door of we eenzelfde stuk vaker lopen. De overtuiging waarmee Irene ons aan de hand neemt, alsof het zeker zo bedoeld is, vind ik dan wel bewonderenswaardig. Niettegenstaande dat, had ik wel het nummer van Doctorandus P in mijn hoofd… Ken je dat nog? “Heen en weer”…

We liepen in principe naar Benissa-Benemallunt, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik niet weet of we daar ooit zijn aangekomen. Wel herinner ik me een mooie klim, categorie Bergstappers PLUS, waar geen eind aan kwam dus besloten we zelf te stoppen. Het uitzicht was prachtig, mooie plek om de benen te strekken en om de rugzak leeg te eten. Dat we diezelfde klim dan terug deden had ik dan wel door, vooral omdat het terug dan zo veel makkelijker gaat altijd. Althans, als je de goede schoenen aan hebt. Ja, dat weten die paar met gladde gympen dan voor de volgende keer nu ook! Zoals ik ook bergstokken altijd propageer, zeker voor mensen met wat krakkemikkige heupen, rug of knieën. Loopt zó veel makkelijker, zeker bergop en bergaf. Aanrader mensen!

De beloning vind ik dan altijd de heerlijke lunch, die met vermoeide benen ook altijd beter smaakt. Ik werd vooruitgestuurd door Irene om te regelen dat in elk geval de drank meteen op tafel moest staan. Dáár kan je mij voor sturen ja. Cerveza y vino con urgencia! Dit keer in restaurant Paquita in Benissa. Ik ken die tent. Heerlijk Spaans, lieve mensen, goed eten, kost geen drol.

Een gezellige afsluiting van een heerlijk dagje in de mooie natuur. Lieve Irene en anderen van de voorwandelgroep, weer hartstikke bedankt hiervoor.
En naar de woorden van Barry Stevens: vooral zo doorgaan!

Ineke