Zo boeiend als de plaats Albarracín zelf is dat ook de omgeving daarvan. Er zijn allerlei tochten te maken om de omgeving op je in te laten werken. Daarnaast zijn er specifieke dingen die de aandacht meer dan waard zijn.
In de Tourist Info hoorden we waar in de buurt de Pinturas Rupestres, waarover we gelezen hadden, te vinden zijn. In die regio zijn er nogal wat maar de dichtstbijzijnde liggen al op vijf kilometer. Vlakbij de grote P daarvan begint de rondwandeling die voor de eerste helft zelfs voor stoere rolstoelers te doen is. Je loopt zodra je het pad hebt gevonden tussen ruim uiteen staande, hoge pijnbomen waartussen overal echt gigantische en merkwaardig afgeronde keien en rotspartijen liggen. En terwijl je je afvraagt hoe je zo plotseling in zo’n onwaarschijnlijk sprookjesbos terecht bent gekomen zie je de eerste aanwijzing naar een oude rotstekening. Er volgen er veel meer, wisselend in duidelijkheid maar allen goed gedocumenteerd. Wat een ervaring. Waar het brede pad stopt is als bonus een adembenemend uitzichtpunt met hek: vanaf een loodrechte rotswand kijk je naar een uitgestrekte, honderden meters lager gelegen vlakte. Je kunt hier omkeren. Voor wie de weg vervolgt blijkt het tweede stuk wat ruiger maar prachtig en goed te doen. De rotstekeningen hier vonden we vager.
Even ten westen van Albarracín is een leuke waterval. Na een eindje rijden langs de grillige, recht oprijzende rotswanden ligt links van de weg een P. Hiervandaan even naar benéden lopen want de waterval ligt onder het niveau van de weg! In het voorjaar staan de struiken hier in bloei met grote witte bloemen en zitten de loofbomen vol jong blad. Bijzonder waren met name de door het water na de waterval wonderlijk uitgesleten rotsen.
Soms loopt het anders dan verwacht. Er werd rechts langs de weg voordat we bij de waterval kwamen een Salina aangekondigd op een bord met zelfs een fototoestel erbij. Klinkt alleszins veelbelovend, gaan we bekijken. Slechts anderhalve kilometer lopen vanaf de P en we droomden al een beetje van flamingo’s. Hoewel? Op deze hoogte, in deze omgeving? Maar ook in de buurt van Antequera werden we verrast door een meer vol flamingo’s (zie Stukje Spanje Flamingo Lagune) dus wie weet. Na een recht stuk en een klimmetje werden we vlot uit onze droom geholpen: een misschien ooit lonend maar inmiddels afgedankt project van zoutwinning, zelfs het infobord was compleet verweerd. Grappig waren misschien de rondslingerende klodders zouthoudend spul en mooi waren zeker de omliggende, zeer kleurrijke rotsen. Tja, soms word je verrast en soms valt het wat tegen. Maar juist dat maakt het boeiend! Geen al te gebaande paden, laat je verrassen!
Wordt vervolgd
Coral Dekkers – Hulshoff Pol
