Teulada, ja, Teulada. Wat betekende dit stadje voor ons tot nu toe? Iets anders dan een doorgangsroute tot aantrekkelijker oorden in Spanje? Een paar fijne, niet te dure, restaurantjes en een stationnetje, dat was het dan eigenlijk wel.
Coral en Marianne hadden een manier gevonden om hier verandering in te brengen: een heuse speurtocht door het stadje met vragen die wezen op een degelijke voorbereiding, ze hadden er plezier in gehad! Wat denkt u van het Museo de Hermandat Sindical, gelegen in de hoofdstraat waar wij ontelbare malen zijn langsgelopen, niet wetende dat er in een ondergrondse ruimte wordt getoond hoe er in vroeger eeuwen olijfolie en wijn werden gemaakt met enorm grote stenen en metalen werktuigen. Bij de ingang staan twee reusachtige poppen die een functie hebben in de Fiesta “De Dans van de Reuzen” in Augustus.
Wist u dat de kerk Santa Catalina Martyr is gebouwd op de resten van een veel oudere kerk en dat, zoals de uitstekende en enthousiaste gids ons vertelde, zij ook diende als toevluchtsoord voor de vele piratenovervallen die hier in vroeger eeuwen plaatsvonden? En, verschil in rang en stand moet er zijn, het kerkhof voor de clerus en de rijke burgerij was gescheiden van die voor het gewone klootjesvolk. Ongelooflijk dat de 600 inwoners, die het stadje in die tijd telde, de bouw van de prachtige kerk zelf betaalden!
Op het pleintje voor de Ermita bevindt zich een enorme, vierkante glasplaat met een grote ruimte eronder, de “aljibe”. Hier werd het graan opgeslagen, de insecten konden er zo niet bijkomen. Het vocht kon er aan de buitenkant toch een beetje in en zo ging het graan daar ontkiemen. Dit ontkiemde graan werd in de olijfolie gebakken en was als een soort taugé geliefd bij de bevolking. Van de rest werd het brood gebakken. Nog een voordeel: omdat het graan zo openbaar werd bewaard konden dieven moeilijker hun slag slaan.
In 1639 bestond Teulada 300 jaar en werd de prachtige zonnewijzer geplaatst die nog steeds functioneert en een van de oudste is van heel Valencia.
Vroeger gaf men hier de straatnamen niet alleen weer met letters maar ook met een afbeelding: wel erg handig in een tijd toen de meeste mensen niet konden lezen of schrijven. Een aantal voorbeelden hiervan is nog te bewonderen.
En dan: volgens onze gewaardeerde organisatoren mocht een wijnexcursie natuurlijk niet ontbreken en zo brachten we nog een bezoek aan de Cooperativa, waar wij de verschillen konden vaststellen tussen de oude en de nieuwe manier van wijn maken.
Met een eenvoudige doch voedzame maaltijd in “La Cultural” werd deze fijne en leerzame dag besloten.
Rest mij Coral en Marianne namens alle deelnemers hartelijk te bedanken, dit smaakte naar meer!
Piet de Rot
