Ieder jaar rijden wij in de tweede helft van mei met de auto naar Nederland om te overzomeren en bezoeken dan één of meer natuurparken onderweg. Dit jaar na Moncayo ook het Parque Natural de las Sierras de Urbasa y Andia in Navarra, ten westen van Pamplona.

Vlak voor we bij Zudaire het park binnen zouden rijden stopten we om te tanken en de pomphouder vertelde dat er in het dorp een prima hostal is en dat we dan ’s middags de cascades van de Urederra langs konden wandelen.

Bij het begin van het wandelpad dat naar de cascades zou leiden was een grote parkeerplaats. En vandaar het rotsbos in. Na een half uur lopen verscheen het eerste ‘meertje’, daarna volgden er al klauterend nog meer dan tien. Azuur blauw met kalk-aangroei en daarover heen stroomde de Urederra. Schitterend! Geen Plitvice, maar mooi om langs te lopen, en allemaal in het bos. Boven aan de cascades stroomde het riviertje op diverse plaatsen onder uit de rots, en niet zoals we verwacht hadden als een watervalletje vanaf een steile rotswand.

Máááár die rotswand zonder waterval intrigeerde ons dusdanig dat we met de auto richting het noorden reden om uiteindelijk boven op een plateau aan te komen waar een onverharde parkweg met veel loslopende koeien en paarden ons langs de steile rotswand leidde. Een onnozel hekwerkje moest voorkómen dat we in de diepte zouden vallen. En wat voor een diepte! Navraag in Zudaire leverde op dat die rotswand 800 m hoog boven de cascades van de Urederra uitstak. Dus het water dat onderuit de rotswand als Urederra stroomt komt van regen die op het bovenliggende plateau valt. Eigenlijk geloof ik dat zelf niet, maar hoe kan het anders?

Paul van Halteren