In 1995 werden we door een professor in de neurologie naar Ethiopië uitgenodigd voor oogheelkundig werk. Kwamen op een zaterdagochtend aan in Addis Abeba en werden daar in een lief hotelletje onder gebracht. Troffen er een fysiotherapeut, ook Nederlands, ook door de professor uitgenodigd en ook hij kende de prof niet, anders dan van de uitnodiging om te komen. Ook waren we alle drie de volgende dag bij de prof thuis op de lunch gevraagd. We werden opgehaald door een auto met chauffeur. Vanaf dat moment begonnen de verrassingen.
We hadden stilzwijgend aangenomen dat die lunch bedoeld was om ons te leren kennen dus wij drieën, de prof mogelijk met zijn vrouw erbij en al of niet nog anderen. Niet dus. Het was toen we arriveerden al behoorlijk druk, een fikse tuinparty. Binnen een flinke tafel helemaal volgezet met schalen vegetarisch eten, groentes, salades, deegwaren. Ethiopië kent naast vlees een zeer uitgebreide cuisine aan vegetarische gerechten. Weer buiten werden ons op het gras stoelen toegewezen en zodra we zaten kwam het goed voorziene drankenkarretje langs, verschillende merken whisky, cognac, brandy en veel meer, alleen sterk spul. Het was warm en moest nog middag worden! We werden even door de prof begroet maar hij had veel meer gasten. Het karretje bleef de ronde doen en de stemming zat er goed in. De rest wist wat er kwam.
Intussen had ik verderop halfhoog in de struiken een groot stuk kant gezien, zag het niet precies, het leek een lange bruidsjurk. Geen idee waarom ze die in de tuin hadden opgehangen? Toen de lunch werd aangekondigd wezen ze richting ”bruidsjurk”. Wij er heen. Daar aangekomen bleek het een kanten gordijn te zijn. Vóór dat gordijn stond een rond tafeltje met een hele berg scherpe aardappelmesjes. De onthulling: gordijn werd met trots door de prof opzij gedaan en daar hing: een halve koe, voor de gelegenheid diezelfde ochtend geslacht en in de lengte door midden gezaagd. In onze jeugd zagen we ze soms zo bij de slager hangen. Als toch een beetje eregasten mochten wij vooraan staan en als eerste een mesje pakken om het door ons gewenste stuk vlees uit de koe te kerven. Gelukkig nam de gastheer voor ons de honneurs waar. Daarna viel iedereen, voorzien van zijn mesje op de koe aan. We waren in een “rauw vlees party” beland. Even wennen… Het vlees snijd je tussen je gestrekte vingers in blokjes en eet het met een sausje rauw op.
Niet die arme fysiotherapeut, die was nagenoeg van de wereld van de walging. Hij was, zo zei hij, een geboren “kernvegetariër”. Geschokt als hij was kreeg hij, de ruim voorradige, zeer smakelijke vegetarische gerechten ten spijt, alleen nog maar een klein hoopje droge, witte rijst door zijn keel terwijl de rest zich uitgebreid te goed deed aan alle heerlijkheden.
Coral DHP
