Ja iedereen maakt wel eens iets heel raars mee en dikwijls vergeten we het dan weer, maar deze… Eind jaren 80 kwamen we vanuit het Gooi in Zuid Limburg, in Valkenburg aan de Geul, te wonen vanwege het werk van Erik. We hadden een heerlijk huis aan de bosrand en het enige dat daar tussen lag was een strook weiland waar de koetjes van boer Jan altijd rustig op liepen te grazen. Het bos erachter was prachtig vol wilde planten en dieren. Ook reeën en wilde zwijnen kuierden er in rond. De flora in het voorjaar was schitterend en het ene moment was het hele bostapijt wit geschilderd door bos anemoontjes en op een ander moment weer helder geel door het schildzaad. Langs de tuin van de buren begon het smalle bospaadje van zo´n 80 cm breed naar het bos. Voor ons met de honden een dagelijks feest om er te wandelen.
Enfin, op een zaterdag morgen stond ik alleen in de kamer die uitkeek op het weiland en het bos en hoorde ik een vreemd krassend, schurend geluid met veel gekraak, maar ook iets anders en dat leek wel het geluid van een auto met loeiende motor, maar dat kon eigenlijk niet. Toen ik ging kijken wat er aan de hand was zag ik een jonge vrouw op hoge hakjes en een strak rokje aan zo snel als ze kon over het paadje vanuit het bos naar de weg stievelen. Daarna klonk er nog meer herrie en getoeter van een auto dus ik naar buiten, want we zijn niet nieuwsgierig, maar willen wel graag alles weten! Daar stond een auto, formaat Dafje onder aan de bosrand tegen het hek van het weiland geparkeerd! Onmogelijk, was mijn eerste gedachte, want het bospad liep steil naar boven al kronkelend en hobbel de knots tussen de bomen, takken en boomwortels door.
Door alle regen was het pad ook nog uitgesleten en soms wel zo´n kleine meter diep. Verder was het een dicht bos met veel struikgewas. Er waren soms mountainbikers of crossmotoren aan het scheuren, maar die werden altijd onmiddellijk weggestuurd en zelfs daar had je de nodige stuurmanskunst voor nodig. Het bos eindigde bij een weiland en daarna bij een onverharde weg ter hoogte van Schin op Geul zo´n kleine 3 km verder.
Maar, op al dat getoeter waren Erik en alle buurtbewoners inmiddels ook afgekomen en boer Jan die op de hoek woonde werd al snel opgetrommeld. Uit de auto kwam een oude baas gekropen met een ongewoon rood hoofd en volgens mij kwam dat niet alleen door zijn vreemde parkeerplek. Hoe hij met dat autootje door het bos naar beneden is gekomen zal altijd een raadsel blijven, maar IK weet dat hij er niet alleen in had gezeten…
Ja soms lust een oude bok ook nog wel eens een groen blaadje. Ik heb het alleen aan Erik verteld naderhand, want die oude genieter had al straf genoeg! Uiteindelijk heeft de boer zijn hek afgebroken en met de tractor is het karretje achter alle huizen langs via het weiland weer op de verharde grond terecht gekomen, maar de speculaties waren niet van de lucht. Hij zal wel een flinke neut genuttigd hebben of… wie weet waardoor die stakker helemaal in de war zo verkeerd is gereden.
Voor hun een vraag, maar voor mij een weet!
Ietje Speets
