Het is 1996, het jaar waarin Richard Krajicek de finale van Wimbledon haalde. Precies op die finale dag zijn wij in Groot Brittannië en rijden van Harwich naar Chester, min of meer dwars het eiland over en best een flinke afstand als je graag wat rustiekere routes neemt. We hadden de tijd en onderweg konden we via de autoradio het live verslag van de wedstrijd volgen. Dat werd gedaan door twee heren met een enthousiasme en opwinding die sterk deden denken aan de manier waarop destijds Theo Koomen een verslag aanpakte.
Maar ja, niet verrassend voor Engeland, was het een nogal regenachtige dag waardoor de wedstrijd een aantal keren onderbroken moest worden. Het dicht te schuiven dak boven het centre court was nog slechts een toekomstvisioen. Tijdens zulke regenpauzes wordt er van de radiocommentatoren verwacht dat ze de luisteraars bezighouden. Dat deden ze met als meest favoriete onderwerp: de broek van Krajicek! Ze raakten er niet over uitgekletst. Hoe kon iemand zo’n broek dragen! Het werd weer droog, spel werd hervat maar na zoveel tijd weer regenpauze en weer kwam de broek van Krajicek ruimschoots aan bod. Dit bleef zich die hele dag herhalen. Maar wat er ook mis was met de broek het bleek geen belemmering om de winst binnen te slepen. Ook tot óns grote genoegen natuurlijk. We waren wel benieuwd naar wat er toch gemankeerd had aan zijn broek.
Een jaar of zes later heb ik in Nederland de radio aanstaan en hoor over die tennis finale een interview met Krajicek door een Nederlandse verslaggever die, hoe bestáát het, net als wij ook alléén het Engelse radio verslag van die wedstrijd had gehoord. Als uitsmijter vraagt hij: “wat was er toch in vredesnaam mis met je broek? Die commentatoren raakten er niet over uit gezeurd, telkens in elke regenpauze opnieuw?”
“Ach”, zei Richard, ”je krijgt van je sponsor een hoop wedstrijd kleding, die ligt bij mij dan op een stapel in mijn hotelkamer en elke dag pak ik gewoon de bovenste set. Ergens in de stapel broeken was er toevallig één bij van een paar maten te groot en kennelijk heb ik die net op dié dag aan gehad. Dacht je dat ik dáár op lette…? !”
Coral DHP
