Lavendelsoorten zijn de meest geschikte en dankbaarste, altijd groen(grijs) blijvende half struiken in de Mediterrane tuin. Bij toepassing zorgen zij voor een basis van de aanplant, tezamen met bijvoorbeeld de Santolina en Rozemarijn (Romero). Er zijn zo’n 25 lavendelsoorten, die tot de lipbloemen (Labiatae) behoren. Ze komen vooral voor in het Middellandse Zeegebied en op de eilanden van de Atlantische Oceaan. Een toepassing is daarom zo aantrekkelijk, daar de plant goed resistent is t.o.v. de droogte. Na het inplanten is het goed ze te bewateren, maar als de plant eenmaal tot groei is gekomen, behoeft hij nog maar weinig water. Sterker nog, besproeiing van boven op de plant, kan bij sterke zonneschijn, tot afsterven van de plant leiden. Belangrijk is dat de plant op een goed doorlatende bodem geplaatst wordt, er mogen stenen in voorkomen, wel moet de grond goed kalkhoudend zijn. Een plaats op de zuidzijde in de volle zon, is precies de plek voor deze struiken. De lavendel kan naast droogte ook goed tegen de eventuele kou in de winter en weerstaat ook eventueel veel wind. In het Middellandse Zeegebied worden de bloemen van de lavendel vanwege de aangename aromatische geur wel tussen de kleren en het linnengoed gelegd. Ook wordt er lavendelolie uit deze plant gehaald. Vooral in Zuid Frankrijk wordt de lavendel hiervoor speciaal geteeld.
Hierbij beschrijf ik de 4 belangrijkste soorten voor ons hier aan de Costa Blanca. Allereerst de Lavandula angustifolia (syn. L.officinalis) een groenblijvende en aromatische geurende struik, met blaadjes van 2 tot 4 cm lang, lijnvormig, onderste blaadjes wat viltig en bovenste grijs groen. In mei-juni verschijnen de violet/blauwe bloemen, die zo 10 à 15 cm lang zijn. Deze plant, die zo’n 60 cm hoog kan worden, is geschikt als bodembedekker, bijvoorbeeld tussen de rozen, maar kan ook als haagje worden toegepast. Er zijn ook eventueel varianten in de handel, die maar 20 tot 30 cm hoog worden. Zoals de L.angustifolia ‘compacta’ van 20 cm hoog en de L.angustifolia ‘Hidcote’ met een hoogte van 30 cm. Ook in een rotstuin is de plant goed toe te passen.
De tweede uitvoering, die ik u vooral wil noemen, is de Lavandula stoechas, met een hoogte van 30 tot 80 cm. De struik is grijs viltig, met paarsachtige bloempjes op kort gesteelde schijnaren. De bloempjes hebben aan de top een kroon van violette schutblaadjes. Hier aan de Costa Blanca bloeit de plant al in januari tot aan de droogte periode in juli/augustus. Zo in oktober/november verschijnen er al weer bloemen. Zelf vind ik dit een van de mooiste lavendels.
Als derde uitvoering wil ik u graag noemen de Lavandula latifolia, met een hoogte van 30 à 40 cm. De blaadjes zijn lijnvormig tot 5 cm lang, aan weerszijden grijsviltig. De bloemen zijn blauwviolet, viltig behaard en verschijnen in juni op langgesteelde schijnaren. Is sterk ruikend en wordt ook om de lavendelolie geteeld.
Als laatste uitvoering wil ik u informeren over de Lavendel dentata. Heeft fris grijs groen blad. De bloei is vooral in het voorjaar. Bij niet snoeien kan de plant behoorlijk uitgroeien tot wel 120 cm hoog. Om te voorkomen, dat de planten houtig worden en aan de onderkant kaal en rommelig, is het van belang de planten in de herfst (winter) goed terug te snoeien. U verkrijgt en behoudt dan mooie compacte planten. Tot slot, de uitgesproken geur en de blauwe(violette) bloemen, zijn meer dan voldoende redenen om de lavendel in uw Mediterrane tuin toe te passen. Volgens mij kan een toepassing van lavendel in combinatie met cipressen als sfeer voor het ‘mediterrane’ in uw tuin niet beter!
