Peter is in de loop der jaren een hechte vriend van ons geworden. Niet alleen door onze gezellige canasta kaartmiddagen en -avonden, maar ook door de interessante gesprekken over de dingen waar hij erg veel kennis van en belangstelling voor had. Hij was een zeer gedreven man met een ongelooflijk brede interesse op velerlei gebied.

Zo had hij in zijn leven ook een grote expertise opgebouwd over professionele filmprojectoren en toen ik mij eens in een gesprek liet ontvallen zo’n ding nog in huis te hebben, heeft hij die antieke projector weer volledig hersteld en perfect werkend gemaakt. Chapeau.

Ik heb met Peter ook een langdurig project mogen uitvoeren. Een prachtig, groot glazen kunstwerk dat per ongeluk een stukje korter was geworden doordat het achtereind van Peter’s scootmobiel erlangs schampte, wilden we een beetje in oude glorie herstellen. We zijn samen uren en uren bezig geweest. De beste verfmiddelen, lijmsoorten en slijpmethoden uitgezocht. Na heel veel testen hebben we precies de juiste middelen toegepast. Het resultaat was om supertrots op te zijn. Het kunstwerk staat nu in de tuin te pronken.

Artistiek was Peter zeker; al die houtstronken die hij beschilderde en opnieuw samenstelde, zouden in menig kunstmuseum niet misstaan.

We hebben met z’n viertjes het etentje voor zijn 80e verjaardag van tevoren uitgeprobeerd. Wat hebben we toen genoten van het samenzijn en de gezellige gesprekken over zijn naderende tachtigste verjaardag. Helaas mocht het niet zo zijn, Peter overleed enkele dagen voor zijn verjaardag. Mijn vriend is er niet meer.

We troosten ons met de gedachte dat Peter met de immer liefdevol verzorgende Marie José aan zijn zijde, ondanks zijn lichamelijke handicap, een fantastisch leven heeft gehad.

Robert Lem