Als we over de Euphorbia’s spreken, praten we over een van de grootste planten families. Zij komen het meest voor in tropisch Amerika en Zuid Afrika. Maar ook in heel Europa en andere werelddelen komen er bepaalde soorten voor. Totaal zijn er zo’n 2000 soorten, die tot de wolfsmelk familie (Euphorbiaceae) behoren. Het gemeenschappelijke kenmerk van alle wolfsmelksoorten is, dat ze melksap bevatten. Soorten die er onder vallen, zijn bijvoorbeeld de kerstster (Euphorbia pulcherrima), maar ook de Christusdoorn (Euphorbiamilii.) of de struikvormige wolfsmelksoort Euphorbia seguierian, die in heel Europa te vinden is. Er zijn winterharde soorten en niet winterharde soorten. Onder de niet winterharde soorten vallen veel succulenten. Van de eerder genoemde 2000 soorten, zijn er min of meer 500 soorten succulent. Zoals u weet, wordt met succulenten vetplanten bedoeld. Deze vetplanten komen in vele vormen voor.
Zo lijken vele soorten op cactussen, die het meest voorkomen in Afrika, maar ook op het Arabisch schiereiland en in India. Ze komen voor in de vorm van bomen, zuilen, kogels of zijn struikvormig. Vaak hebben ze ook doornen, zoals vooral bladdoornen of takdoornen. Zoals ik al eerder meldde, hebben ze allemaal melksap, dat in de meeste gevallen giftig is. Euphorbia’s groeien het beste op een doorlatende, wat lemige, voedselrijke grond. Ze kunnen tijdelijk goed tegen droogte, maar in de erg droge periode is het goed, om ze zo nu en dan wat water te geven. Ik heb u al een paar voorbeelden van Euphorbia’s gegeven, echter wil ik met dit artikel vooral de Euphorbia candelabrum onder uw aandacht brengen. Deze Euphorbia candelabrum wordt in volgroeide toestand door de leek vaak gezien als een hele grote cactus, maar is natuurlijk een succulent.
De plant is natuurlijk wel indrukkwekkend, met groei hoogte van 6 meter en hoger. Als toepassing in uw Mediterrane tuin is de plant zeer geschikt om bijvoorbeeld tegen een hoge witte wand van een huis te zetten. Ook op een scheiding met de buren kan de plant goed tot zijn recht komen. Of langs een wat groter pad als entree kunt u een mooi effect bereiken. Een directe plaatsing bij een terras of zwembad moet ik u ontraden, daar een volgroeide plant veel afval van bloemen en vruchten veroorzaakt. Verder is de plant in de hogere gedeelten hier aan de Costa Blanca, waar het ’s winters bij erge koude ’s nachts vriest, niet goed bestand tegen de vorst. Ook is het van belang, dat u altijd voorzichtig om gaat met deze mooie planten, bijvoorbeeld met het snoeien of afbreken van groeistengels. Zoals ik u al eerder gezegd heb, scheidt de plant bij het ‘beschadigen’ wit melksap af, dat meestal giftig is en huidirritatie kan geven en zelfs pijnlijk kan zijn, wanneer dit gif in een open wondje komt. Zelf heb ik een 5-tal jaren geleden met deze plant een minder leuke ervaring gehad, doordat ik met het inplanten, mijn voorhoofd tegen een doorn bezeerde. Na zo’n 3 à 4 dagen kreeg ik blaasjes op mijn voorhoofd. Vervolgens na wat dagen werd dit een lelijke ontsteking op mijn hele voorhoofd die ik, na consult bij de dokter, te lijf moest gaan met antibiotica. Later heb ik uit een publicatie begrepen, dat er een bacil met de vreselijk mooie naam ‘Madurella mycetomatis’ (een bodemschimmel) op de doorn gezeten moet hebben, die de genoemde ontsteking veroorzaakt heeft. Deze bacil komt het meest voor op doornen van cactussen en succulenten. Dus wees voorzichtig! Maar let wel gevaarlijk is vaak mooi. En wanneer u in uw tuin een echt mooi tropisch effect wil toepassen, dan moet ik u toch van harte een toepassing van deze zeer opvallende Euphorbia cadelabrum van harte aanbevelen, ondanks de minder leuke ervaring die ik zelf hiermee heb gehad.
