Onze nieuwe expositie die we eind september opgehangen hebben noemen we “bijzondere dieren”. Een beetje van onszelf en een beetje magie… niet te verwarren met “een beetje van onszelf en een beetje van Maggi”. Veel schilderijen zullen het niet worden, maar zoals altijd mengen we het onderwerp met andere nieuw gemaakte doeken.

Gelukkig is de ergste hitte van deze zomer verdwenen want het was heftig. In de ruim 15 jaar dat we hier nu wonen hadden we voor het eerst zoiets van… mag het nu een onsje minder! Nou ja, je doet dan weer hele andere dingen i.p.v. wandelen, in de tuin werken of tuinmuurtjes schilderen.

Niets doen zit niet in onze aard dus pak je andere zaken aan die ook moeten gebeuren. Zo ben ik alle gordijnen gaan wassen, eerst de vitrage… nou en na al die zanderige wind die door het huis waaide was dat heel hard nodig. De overgordijnen in de kamer waren ook wel weer eens aan een wasbeurt toe al is het maar voor het idee. Vaak wil je het wel, maar dan waait het weer te hard of het zou toch wat kunnen gaan regenen, er is altijd wel een reden voor uitstel.

We hebben ze al heel lang en ze pasten qua lengte en breedte toevallig in ieder huis waar we gewoond hebben. Licht champagnekleurig met een satijnglans, onopvallend dus. Enfin ze moesten stuk voor stuk in de machine en ik heb de eerste twee op een dinsdag gewassen met prachtig weer zonder wind! Helaas waren de zomen hier en daar los, maar met strijkvlieseline was dat met wat gedoe na een uur ook weer opgelost. Dus vrijdags de volgende twee, ook na elkaar uiteraard. Jammer, want daar was de zoom helemaal uit, maar gelukkig had ik nog strijkband genoeg voor minstens één gordijn. Overigens een rotwerk, want de strijkplank is in verhouding tot zo’n groot gordijn veel te klein en in die hitte breekt het zweet je ook nog eens uit. Uiteindelijk had ik de hele zoom mooi platgeperst en dicht dus konden de haken er weer in en hangen met die hap. UHHHH te kort? Er hoefde dus helemaal geen zoom meer in deze tweede set, nou ga dan maar eens proberen om die troep weer los te krijgen, want ik had het echt goed en stevig vast gestreken en geperst. Het kostte me dus weer een uur en bijna mijn gordijn en ook mijn stralende humeur was inmiddels bijna tot een dieptepunt gedaald. Als ik er nu nog aan denk, breekt het zweet me weer uit, pech dat ik niet eerst die tweede set had gewassen, want dan was me dat niet overkomen. Dus…. blond of oververhit!!!

Inmiddels zijn zoals ieder jaar in september de zwaluwen weer vertrokken en de hordes toeristen ook. Wat was het weer druk deze zomer. Enfin wij kunnen van beide genieten dus ook van de rust die weer in Moraira heerst. De clubactiviteiten starten zo langzaamaan ook weer op nu de clubgenoten vanuit het thuisland weer binnendruppelen. We gaan er met elkaar weer een gezellig seizoen van maken, vol enthousiasme en nieuwe activiteiten.

En met deze zowel door regen als door zon overgoten en opgeladen penseelstreek wens ik u weer een mooi clubseizoen toe.

Ietje Speets