Vorig jaar heb ik voor het eerst het kerstdiner mogen organiseren. Piet Luyken had me vooraf geïnformeerd over de apparatuur. Er was een redelijk nieuwe magnetron, een heel oude niet meer functionerende oven in de koude keuken en een werkend en compleet fornuis. Dit fornuis was volgens Piet oud en deed zijn eigen ding. De temperatuur van de oven was niet echt in te stellen, dat maakte dit technisch vernuft zelf wel uit. Om de proef op de som te nemen heb ik er toen een paar kletskoppen in proberen te bakken. Dat de oven ongelofelijk smerig was ontdekte ik toen pas. Niet zeuren maar gewoon eerst een poosje op vol gas. Daar ziet het er niet veel schoner door uit maar dan zijn in ieder geval wel alle bacteriën uitgeroeid.
Met heel veel moeite zag ik kans om een paar goede kletskoppen te maken. Een temperatuurverschil van meer dan 40 graden van links naar rechts in de oven is nog een voorzichtige schatting. Dat betekent dus het verschil tussen verbrand en nog niet gebakken kletskoppen. Geen succes. Als we ons ook nog realiseren dat de kookplaat met 6 branders geen enkele beveiliging had, lijkt mijn aanbeveling aan het bestuur voor de hand liggend. Weg met dat ding, of stoppen met koken. Dat laatste was natuurlijk geen optie. Gelukkig is kookvriendin Anne-Lize in het bestuur gekozen en kon zij onze wens daar nogmaals uitgebreid voorleggen. Ze kreeg haar zin. We mochten geld investeren in een oven en een warmhoudkast. Die laatste was ook vorig jaar overleden. We realiseerden ons dat we snel moesten handelen. Het kerstdiner voor 2010 kwam eraan en daar hadden we de nieuwe apparatuur heel hard voor nodig. Op een zaterdag morgen zijn Petra, Anne-Lize en ik in de auto gesprongen en naar Alicante gereden. Het doel, het bedrijf Expo-Servi, een handel in nieuwe en gebruikte professionele keukenapparatuur. Het was er koud en donker maar ondanks dat een Luilekkerland voor kookfanaten. Prachtige, nog in de beschermende folie verpakte reusachtige fornuizen met de daarbij behorende reusachtige prijzen. Na onze eerste euforie waren we een beetje teleurgesteld. Dit paste volstrekt niet in ons budget. Op een tussenvloer stonden nog veel meer apparaten, net zo mooi, niet in de folie, dus gebruikt. Dat was een idee. En daar stond hij dan. Een uiterst professioneel fornuis met maar liefst 8 pitten en twee complete ovens met elk twee deuren. Kortom de Efteling voor middelbare hobbykoks. Ik geloof dat we hem alle drie hebben staan aaien. Dat hoort zo!
De prijs was, vergeleken met de kleinere nieuwe apparaten zeer redelijk en ruim binnen het budget. Daar kwam nog bij dat de twee ovens ook uitstekend als warmhoudkast gebruikt konden worden. Die hoefden we niet meer te kopen, dus nog een financieel voordeel. Na de maten te hebben opgenomen gingen we weer terug naar Moraira. Die middag zijn Petra en ik in de keuken gaan meten. Het oude fornuis kon naar de koude keuken. We hadden twee millimeter speling bij de tussendeur. Ook het nieuwe fornuis kon, op zijn kant exact door de deur en paste perfect onder de afzuigkap. Conclusie we konden hem plaatsen! Na kort overleg kregen we het groene licht. Petra en ik weer naar Alicante voor de commerciële onderhandeling. In mijn beste Spaans maakte ik de man duidelijk dat wij het wel een mooie oven vonden maar dat hij wel iets te duur was. De man liep eerst rood aan, greep daarna naar zijn hart en begon daarna, zeer snel weer hersteld, publiekelijk aan onze verstandelijke vermogens te twijfelen. We hadden al 25% korting gekregen, dat was ik voor het gemak even vergeten. We hadden ook nog een heel handig bordenrek gevonden voor in de vaatwasser. Die wilde ik dan maar gratis, als korting. Ook nu weer onbegrip! Toen maar over een andere boeg. Misschien leuk als cadeautje voor de Nederlandse Club! Dat was wel een goed idee. We kregen hem zelfs meteen mee. De deal was gesloten. We waren de nieuwe trotse eigenaren van een prachtig fornuis.
Een week later werd hij bezorgd. Wil, zoals gewoonlijk in korte broek, Huub en Chris kwamen helpen om het gevaarte op zijn plek te krijgen. Binnen de kortste keren was de klus geklaard. Alles stond op zijn plaats. De week voor kerst werden de twee fornuizen weer op het gas aangesloten en konden we alles gaan uitproberen. Het verschil met het oude fornuis is enorm. Of we er ook lekker op kunnen koken? Vraag dat maar aan de mensen die het kerstdiner hebben bijgewoond.
