Een broodje met… Robert Lem
Op z´n Spaans erg graag, Roberto!
Dit is het eerste in een serie interviews met een aantal “dragers van onze club”, anders gezegd, met mensen die veel voor onze club betekenen en vaak van onschatbare waarde zijn. U leest ze in de komende edities van ons clubblad. We richten met plezier deze eerste keer ons vizier op Robert Lem.
In Robert’s aandachtsgebied staat “accommodatie, tennis en audio-video”, bovendien werd hij graag vice-voorzitter. Hij voelt zichzelf meer een doener dan zittend aan de bestuurstafel. Robert komt over als een mondiaal ingesteld en welbespraakt persoon. Hij opereert soepel en sociaal bewogen binnen en buiten zijn functie als bestuurslid. Hij oogt als een gedegen doorloper, met een goed oog op het totaal, die zich moeilijk laat afstoppen. Een echte drager van onze club!
Robert’s keuze voor Moraira
Robert’s kennismaking met Moraira was in feite toeval. Aanvankelijk was zijn koers richting Frankrijk, maar toen hij hoorde van het mediterrane klimaat, dat door de wereld gezondheidsorganisatie als een der gezondste van de wereld wordt bestempeld, was de keuze snel gemaakt. Samen met zijn Myriam vond hij een mooie stek in Benitachell, die ze verbouwden tot hun eigen Spaans kasteeltje. Heimwee naar vroeger is niet aan de orde. Hier zijn we gelukkig, niets of niemand krijgt ons hier nog weg uit deze streek.
Favoriete markt
“Het liefst ga ik op zaterdag naar de markt van Benissa en Javea. Zo heerlijk puur met die kleine Spaanse boertjes. Alles is en ruikt zo vers en zo eerlijk. Maar ik wil de markten van Javea en Moraira niet vergeten. Maar niet in het zomerseizoen.
Favoriete restaurant
Steakhouse Moraira. Bij Dirk serveren ze de steak op bijzondere wijze, namelijk op een verhitte steen van 300 graden. Zo puur, zo zalig…maar er zijn zoveel leuke en geweldige restaurants hier in de omgeving, denk eens aan Enzo, Vespa en Dolphin, eigenlijk te veel om op te noemen.
Spaans leren
Robert spreekt op zijn eigen wijze een vlot mondje Spaans, handig maar ook uit respect voor de mensen in dit land, waar hij zich zo thuis voelt. Hij raadt de clubleden aan een stapje te maken om iets van de taal machtig te worden. Het wordt zo gewaardeerd. Wij verwachten toch ook dat onze Medelanders onze taal machtig zijn.
Nieuw clubhuis
In november j.l. werd duidelijk, dat de club op zoek moest naar een nieuwe huisvesting, HET baken, DE thuishaven van de club. Kopen of huren, alle mogelijkheden werden onderzocht en bekeken. En zoals vaker voorkomt, kwam er min of meer bij toeval een interessant object in beeld.
Een pand, waarin in een ver verleden een gerenomeerd restaurant gevestigd was, dat intussen enige jaren troosteloos leeg stond. Het pand voldeed aan veel eisen en wensen. Na kort en rijp beraad werd het besluit tot huren genomen. Vervolgens ontstond er binnen de gelederen van de club in no-time een ongekende synergie van denkers en doeners, waarbij Robert een onuitwisbare belangrijke rol vertolkte.
Het bestuur had intussen de verdere voorwaarden voor het gebruik van het pand geschapen! Er werd na goed beraad een huurcontract voor een periode van tien jaar getekend, gekoppeld aan een optie voor een volgende periode van tien jaar. Daar moet een zekere toekomstvisie aan ten grondslag liggen. In de komende gesprekken met andere “dragers van de club” hopen we daar meer weet van te krijgen.
De verhuizing naar het clubhuis El Corregidor en de inrichting staat natuurlijk centraal tijdens ons gesprek. Het nieuwe onderkomen heeft volgens Robert bij vele leden een geweldige bron van nieuwe energie losgemaakt. Hij is lovend over de nieuwe accommodatie, de mooie en strategische ligging, de beschikbare ruimtes, het ruime terras en de uitstraling. Hij is gelukkig en beretrots op wat er met vele handjes, tomeloze energie en creativiteit van vele leden in een paar weken is gepresteerd. Hij oogt vitaal, ondanks het gegeven, dat hij de afgelopen weken vrijwel dagelijks in de weer was om de klus van dit nieuwe clubhuis te klaren.
Hoe waren de reacties van de leden over het nieuwe clubhuis?
Er verschijnt een brede glimlach om Robert’s gezicht, het was fantastisch. De reacties op de officieuze en gastvrije opening van ons clubhuis waren unaniem lovend en enthousiast. Dit had niemand verwacht. Het gaf ons, de werkers achter de schermen, een heel goed gevoel!
Hoe staat ons clubhuis er over een jaartje bij?
Er breekt volgens Robert een nieuw tijdperk voor de club aan! Dan hebben we alle kinderziektes in het gebouw opgelost, voelt iedereen zich helemaal thuis en er zijn meer activiteiten! Nu al willen leden de accommodatie gebruiken voor het vieren van verjaardagen, familiefeestjes etc. We hebben nu de kans om het gastvrije thuisfront van bijv. de tennis- en golfclub te worden. Daarnaast willen we meer aandacht voor muziekavonden, lezingen en alles waar we onze leden voor kunnen interesseren. En er zijn vast clubleden met een boeiend beroepsverleden. Is het interessant om die eens een verhaal te laten houden? We kunnen nog lang doorpraten, maar we moeten stoppen, want Robert moet naar het clubhuis. De club biljarters staan te popelen om de groene lakens, opgesteld in de nieuwe behuizing, te gaan bespelen!
Peter Mulder
Het broodje met Robert werd genuttigd op Solpark Tennis Club.
Robert Lem (Nijmegen 04-04-1944) runde jaren zijn eigen hoog professioneel foto- en video bedrijf, eigenlijk alleen maar gericht op reklameburos en grote ondernemingen, in het grootste bedrijvenpark van Nederland, Twente. Hij is getrouwd met Myriam Scheyvaerts, woonde jaren In Elewijt, nabij Mechelen en exact gelegen tussen Antwerpen en Brussel in. Zij hebben ieder twee volwassen zonen en wonen nu al vijf jaar in Benitachell.
