Onze kinderen zeggen u tegen ons. En vader en moeder, in plaats van pap en mama. Wij deden dat zelf ook tegen onze ouders en we hebben nooit de behoefte gehad om ons met jij en jou aan te laten spreken. We zijn een uitzondering in deze tijd, maar het zal ons een zorg zijn, zeker als je bedenkt welk effect dat jij en jou heeft gehad op de lagere school en de omgangsvormen in het algemeen.
Enfin, onze kleinkinderen zeggen dus óók u tegen ons. Dat wil zeggen, hun ouders en wij proberen dat, mede om hun te leren dat ze dat ook tegen andere ouderen horen te zeggen. Na de zoveelste reprimande zei onze jongste kleinzoon Tarek, dat het afgelopen moest zijn met dat u, u, u, en dat hij anders óók met u aangesproken wilde worden. Daar keken we even van op! Moderne tijd?
Dit heeft nog een staartje! In november vorig jaar heb ik in ons Clubblad verhaald van deze kleinzoon Tarek, die in de afvoer langs het strandje van Moraira drie slangen had gevangen en ze daarna in een netje enthousiast aan medebadgasten liet zien. Die waren daar maar half van gediend, ondanks de verzekering dat het om een niet-giftige soort ging. En iedere slang werd daarna met grote tegenzin weer los gelaten in het meertje achter het strand.
Dat verhaaltje heb ik naar onze dochter gestuurd die het aan Tarek liet lezen. Hij was toen elf jaar. Het werd in eerste instantie zonder veel commentaar gelezen. Maar een dag later kwam hij bij zijn moeder vragen of Opa dat zo maar kon doen! Op school had de juf net verteld over de Internationale Rechten van het Kind en hij vroeg zich dus af of dat schrijven van Opa wel kon en of dat geen inbreuk maakte op zijn privacy!!!!!
Esther heeft hem verzekerd dat het in dit geval in orde was. Opa was toch een aardige vent, het was een leuk verhaaltje, er werd niets kwalijks over hem gezegd en het was allemaal echt gebeurd. Dat mocht dan wel zo zijn, maar Opa had toch toestemming aan hem moeten vragen. Dat had hij toch goed begrepen van die les over de rechten van het kind?
Ik heb aan hem gevraagd of ik een rechtszaak kon voorkómen door in de herfstvakantie met hem in Moraira slangen te gaan vangen. Daarmee was de zaak beklonken.
Paul van Halteren
