Programma:
>1STE PIANOCONCERT VAN CHOPIN.
Solist: Daniel Barenboim
“ Hoed af heren, een genie !” Dat schreef Robert Schumann vol ontzag in zijn recensie na het horen van de jonge Chopin.
Hoewel Chopin het liefst schreef voor een klein aandachtig publiek in de intimiteit van een zaaltje of salon, componeerde hij tóch twee concerten voor piano en groot orkest. Het zijn twee bijzondere concerten geworden, waarin hij zijn unieke stijl niet verloochende. Het is betoverende, bijna bedwelmende muziek, beetje verlegen en vol melancholie. Zelf heeft hij ze altijd met tegenzin gespeeld want in een grote zaal vol roezemoezend publiek voelde hij zich hoogst opgelaten.
Toch heeft hij ze tot aan zijn dood moeten spelen: verlaten en verarmd en bijna stervend aan de tbc, trad hij rillend van ziekte en ellende voor volle zalen op om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Er bestaat een foto van hem op 39-jarige leeftijd: een oude, zieke, trieste man met uitgebluste ogen. In datzelfde jaar stierf hij een gruwelijke dood: hij stikte in zijn eigen bloed.
pauze
> 3DE VIOOLCONCERT VAN MOZART.
Solist: Anne –Sophie Mutter
Mozart componeerde 41 symfonieën, 27 pianoconcerten enz. enz., en slechts 6 vioolconcerten: de viool was niet bepaald zijn lievelingsinstrument.
Dat zou je niet zeggen als je het adembenemende tweede deel van zijn 3de vioolconcert hoort. Dat adagio is zó onwaarschijnlijk mooi, zó oneindig teder, melancholiek en dromerig dat zelfs het ijzigst hart ontdooit. “Als uit de hemel gevallen” zei Einstein over dit adagio, en hij had gelijk !
Mozart verstond de kunst om uit grootse gevoelens – liefde, melancholie- het essentiële te halen en dat neer te leggen in een paar simpele noten. In dit adagio sluit hij alle muzikale kunstgrepen uit, alle versieringen. Het is puurheid in zijn meest sublieme vorm.
> “GROOSLAND”
De matinee wordt afgesloten met “Groosland”, het fascinerende ballet uit 1990 op muziek uit het tweede en derde Brandenburgse Concert van J.S. Bach, gedanst door ons “Nationale Ballet” uit Amsterdam dat er grote sensatie mee veroorzaakte op alle podia en wereldberoemd werd.
En het moet gezegd: dit ballet blijft voor altijd aan je netvlies hangen; als je het eenmaal hebt gezien, raak je de beelden nooit meer kwijt. Zelfs al geef je niets om ballet.
De ranke, slanke dansers en danseressen hadden zich gehuld in schuimrubberen pakken, waardoor ze eruit zagen als koddige dikke mensen. De tegenstelling tussen de onbeholpen koddigheid enerzijds en de gratie en vaart waarmee de dansen werden uitgevoerd anderzijds accentueert de luchtigheid en de zwier van Bach’s muziek.
“ ’t Zál wel !” denkt u ?
Kom maar kijken…
Welkom op 3 maart om half vier in de concertzaal van de NVOC.
