1: SYMPHONIE FANTASTIQUE van HECTOR BERLIOZ
De jonge Berlioz hoopte met deze symfonie het hart te veroveren van de vrouw die hij hartstochtelijk aanbad, maar die niets van hem wilde weten.
Hij veroverde er wél de harten van (bijna) alle Parijzenaars mee (met de rest maakte hij ruzie), maar niet het hart van zijn aanbedene: ze kwam niet eens naar de première!
De Symphonie Fantastique is om meerdere redenen een revolutionair werk. Berlioz koos niet de klassieke symfonie-vorm ( 3- of 4-delig), maar vertelt met zijn symfonie een gefantaseerd (“fantastique”, maar stiekem behoorlijk autobiografisch) verhaal in vijf delen: het verhaal van een gelukzalig verliefde jonge kunstenaar die uiteindelijk zó wreed teleurgesteld wordt in de liefde dat hij naar de opium grijpt en in een bad trip ziet hoe hij op het schavot belandt en een heksensabbat meemaakt.
Revolutionair is ook de ongebruikelijke bezetting van het orkest en de ongekende dramatiek van de muziek met intens tere en intens woedende passages in een unieke klankkleur.
En de aanbeden vrouw? Berlioz heeft haar zó vasthoudend aanbeden dat ze uiteindelijk met hem trouwde; maar eenmaal getrouwd werd Berlioz weer hartstochtelijk verliefd… op een ander!
2: NOCHES EN LOS JARDINES DE ESPANA (1ste deel) van MANUEL DE FALLA
De Falla liet zich voor dit korte stukje gevoelige muziek voor piano en orkest inspireren door de tuin van de Generalife bij het Alhambra in Granada: verstilde klanken bij een verstilde tuin. U hoort Alicia de Larrocha (de Spaanse Grande Dame van de muziek) en u ziet prachtige beelden van de tuin.
3: VIOOLCONCERT van LUDWIG VAN BEETHOVEN
Een iconisch muziekmonument, de “Moeder Aller Vioolconcerten” ! Tranentrekkend mooie muziek, en het is welhaast onbegrijpelijk dat in het hoofd van zo’n grofbesnaard persoon als Beethoven zulke verfijnde en ontroerende klanken konden ontstaan.
De muzieklijnen in dit concert zijn eigenlijk vrij simpel –het leidend thema in het adagio is zelfs een eenvoudige toonladder- maar het is het genie van Beethoven dat daar magie omheen weeft. Magie die betovert, en die het luisteren naar dit concert elke keer weer tot een belevenis maakt.
Dat was in het begin wel anders : Bij de première werd het concert slecht ontvangen en het werd tijdens Beethovens leven nauwelijks uitgevoerd. Pas 40 jaar later (Beethoven was toen al 17 jaar dood) zorgde Mendelssohn voor een spetterende heropvoering met het 12-jarige wonderkind Joseph Joachim als solist. Het sloeg in als een bom, en werd daarna één van de meest gespeelde en gewaardeerde vioolconcerten aller tijden.
Anne Sophie Mutter was óók zo’n wonderkind: toen ze 13 jaar was speelde ze met Von Karajan in Wenen een vioolconcert van Mozart. Nu is zij de soliste op onze matinee.
U bent -met en zonder gasten- hartelijk welkom op zondag 1 december om 15.30 uur.
Erik Hulleman
