Een man op leeftijd woont alleen in een groot huis dat tot in elke kier getuigt van de tomeloze versierdrift van zijn overleden vrouw, zijn grote liefde. De dagelijkse beslommeringen vragen om een nieuwe routine, kleine taken worden avontuurlijke ondernemingen. Als een buitenstaander becommentarieert hij zijn doen en laten, beziet zichzelf als een personage. En hoe buitenstaanders dat personage dan weer bezien. Zijn geheugen lijkt hem herinneringen op te dringen, maar soms ook te onthouden. In hinkstapsprongen dient het verleden zich aan, zijn rijke, gevarieerde bestaan, het geluk van een lang en gelukkig huwelijk. Met licht ironische toetsen beschrijft Berend Boudewijn het leven van een man wiens vrouw er niet meer is. En het leven mét haar, zoals dat is opgeslagen in zijn geheugen. Sober en soms amusant, en daardoor des te indringender.
“Berend Boudewijn van der Woude (De Bilt, 23 juni 1936), beter bekend als Berend Boudewijn, is een Nederlands acteur, theaterregisseur, televisieregisseur, theaterdirecteur, televisiepresentator en schrijver. Hij is een zoon van romancier en journalist Johan van der Woude (1906-1979) en de violiste en vertaalster Elise Smulders (1899-1973), broer van meteoroloog Derk Michael van der Woude (1929-2003) en halfbroer van journalist Johan Frederik van der Woude (1944-1994). Berend Boudewijn had in het verleden een relatie met Hedy d’Ancona, en is sinds 1992 getrouwd met Martine Bijl. In Nederland regisseerde hij vanaf 1960 zowel toneel als televisie. Daarnaast presenteerde hij vanaf 1961 tv- en radioprogramma’s.
(Bron: Wikipedia. Beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen.)”
