Wat hadden wij er zin in en wat was het lekker weer!

Ruimschoots voor kwart over negen, de vertrektijd, gonsde ons clubhuis van het geluid van  de vele tientallen deelnemers, onder het genot van de ochtendkoffie gespannen wachtend op het vertreksignaal van de eerste equipe.

Wij, Dorette, Gérard, Els en ik waren tot onze tanden voorbereid op dit evenement, zelfs een verrekijker behoorde tot onze uitrusting. De naam van ons equipe: Qué Será.

Toch waren we van plan niet overhaast te werk te gaan en ontspannen te genieten van de mooie dag en het fijne gezelschap.

Ik zal jullie niet vermoeien met een opsomming van de vragen die over de verschillende punten van de route werden gesteld, toch viel ons op de vraag over de “bloeddruppel” die staat op de plek waar je Teulada binnenrijdt. Ook wisten we niet dat Teulada een beschermheilige heeft: Sant  Vincent de Teulada. Het particuliere hospitaal IMED had tot voor kort  een andere functie. De enige overeenkomst was dat je daar de tijd horizontaal doorbracht: een bordeel.

Een pauze met een versnapering van de club kon worden genomen in de Area Recreativa As Pou, het feit dat “Pou” ‘Put” betekent is vele van de deelnemers ontgaan.

Al met al, een bonte verzameling van interessante wetenswaardigheden betreffende de omgeving van onze vereniging.

Bij terugkomst in het clubhuis was de spanning duidelijk voelbaar:  wie zouden de winnaars zijn? Joke en Ria, duidelijk herkenbaar aan hun kleurige hoedjes, voerden om de beurt het woord en ondergetekende, wiens gehoor duidelijke mankementen vertoont, had pas laat door dat onze equipe de winnaar was. Misschien was dit een van de redenen dat hij in de commotie is vergeten een dankwoord uit te spreken richting organisatie. Nou, bij deze dus: wat hebben Joke, Ria, Bert, Aloys en Ton de tocht geweldig en vrolijk georganiseerd en wat hebben de deelnemers genoten, ook van het prachtige weer!

Rest mij nog te vermelden dat “onze” cateraar, Marita, heerlijke hapjes had bereid waarmee deze feestelijke dag waardig werd afgesloten.

Het team Qué Será

Oké, de dag begon wel zonnig, maar warm was toch iets anders.  Maar vol goede moed vertrok ik rond 9 uur naar het clubgebouw om daar te ontdekken dat ik zeker niet de eerste was. Het stond al vol auto’s en het wemelde van mensen en honden, die volgens de regels netjes met hun baasje buiten bleven wachten… de honden dan.

Na een kopje koffie werd ons het programma voorgesteld van de puzzeltocht. Er waren 27 groepjes die deelnamen. Je kan je voorstellen dat het clubgebouw propvol zat.  Dus vertrokken er steeds 2 auto’s gelijktijdig, maar in verschillende richtingen.

Na het invullen van starttijd en kilometerstand reden wij, Henk, Netty, Babs en ik als eersten richting Benitachell. Ondanks dat we de omgeving als onze broekzak kennen was er toch al snel een vraag die we zo niet konden beantwoorden… het rode monumentje in Teulada. Zo zie je maar, alledaagse dingen zie je vaak over het hoofd.

De tocht ging over Teulada naar Benissa, waar het nu bekende IMED hospitaal staat. Ik wist donders goed wat daar vroeger was. Toen Rob en ik meer dan 11 jaar geleden hier terecht kwamen zochten we een hotel tot we ons huis konden betrekken en kwamen daar voor de deur te staan !!!! Ik zei dan maar “ik denk niet echt dat DIT het soort hotel is dat we zoeken.”

De tocht vervolgde over Jalón richting de Bernia. Een schitterende route. Wij kennen die route goed door alle bergwandelingen, maar hij blijft imponeren door de prachtige vergezichten.  In Tárbena nog een praatje gemaakt met Nederlanders die voor hun huis van de zon zaten te genieten en hun sanitaire voorziening spontaan lieten gebruiken door sommigen van ons… ik zeg niet wie!

Op weg naar Castell de Castells werden we onderweg op de Area Recreativa As Pou door Ton en Bert opgewacht met een klein cakeje en frisdrankje. Dáár werden ook de meeste foto’s  gemaakt volgens mij, als ik facebook zo bekijk. Het was dan ook een schitterend uitkijkpunt over het dal en de tegenoverliggende bergketens.

We vervolgden de weg slingerend door de bochten en genietend van het natuurschoon. Tijdens de tocht namen we ook wel de tijd om even op een zonovergoten terrasje neer te strijken en onze dorstige kelen even te verwennen met een drankje. Via Benigembla en Murla richting Pedreguer. De tuin in Pedreguer raad ik iedereen aan om eens te bezoeken. Zoals de organisatoren schreven, echt de moeite waard!

Daar we nog “plenty of time” hadden, hebben we ook nog wat hartigs tot ons genomen en op het laatst nog de gigantische Coloniale  winkel in Teulada doorgestruind. Dit om te zeggen dat iedereen alle tijd had om deze puzzelrit te maken en er in rust van te genieten.

Terug in het clubgebouw, was het weer een drukte van jewelste. Uiteindelijk werden de prijzen toegekend.

De eerste prijs was voor ¨Que Sera¨ . Die mogen de beker een jaartje koesteren en de gewonnen Cava koel leggen.

De tweede prijs was voor ¨De Speurneuzen¨, die trots hun flessen Cava in de lucht staken en de originaliteitsprijs was voor ¨De Worstenbroodjes¨. Of ze hun hoed met worstenbrood erop, heel de rit hebben opgehouden weten we natuurlijk niet, maar het zag er leuk uit. De poedelprijs werd toegekend aan het team ¨Ed Rilex¨ Die kreeg dan een keffend speelgoedhondje erbij ennnnn …. als toegift…. dat ze volgend jaar de puzzelrit mogen organiseren… Wat een prijs !!!

Zittend op het (weer) zonovergoten terras van ons clubgebouw, sloten we deze mooie dag af, genietend van verschillende smaakvolle en oogstrelende hapjes die bereid waren door Marita en haar nieuwe team.

Dank aan het organiserende team. Diegenen die het al eens gedaan hebben, weten dat daar serieus moet aan gewerkt worden. Maar het is hen gelukt ons een mooie dag vol zon en nieuwe weetjes te bezorgen, rijdend door het mooie Spanje. Ik denk dat ik uit ieders naam kan zeggen ¨We hebben genoten¨!

Myriam