In de provincie Castellon ligt op een schiereilandje Peñíscola. Het is een flinke rots met daarop een kasteel en een daaromheen gegroeid stadje. Het kasteel werd in de 13de eeuw door de Tempeliers gebouwd op de restanten van een weer ouder, Arabisch fort. Het oude stadje werd versterkt met verdedigingsmuren. De zee omspoelde Peñiscola zover dat bij hoogtij het stukje land dat de kust met het stadje verbond vaak net onder water liep zodat het telkens even een eiland werd, zoals mij is verteld. Nu is de verbinding permanent boven water met vlak daarbij een groot parkeerterrein van waaruit je lopend eenvoudig het oude gedeelte kunt bereiken. Het moderne Peñíscola ligt op de berghellingen en aan de kust.
In het oude stadje bereik je via een netwerk van smalle, kronkelende en vaak steil klimmende straatjes met hier en daar trappen het kasteel, het Castell del Papa Luna. Het is genoemd naar een zekere Pedro de Luna die kardinaal van Aragon was. Hij benoemde zichzelf tot paus maar werd later afgezet. Dat laatste erkende hij (uiteraard) niet. Omdat hij dit kasteel tot zijn residentie maakte draagt het zijn naam. Het is groot, verkeert in behoorlijk goede staat en omdat er geen vaste looproute is kun je er vrijelijk doorheen dwalen. Op veel plaatsen kom je info tegen via lichtbeelden. De film El Cid werd er voor een deel opgenomen. Wat ons daarna verraste was het park dat, mooi aangelegd en goed onderhouden, enigszins verscholen op een helling vlak onder het kasteel ligt. Het was stralend weer en het frisse groen contrasteerde prachtig met de heldere kleur blauw die de zee op dat moment had.
De toeristen winkeltjes wegdenkend, kun je je in het oude gedeelte van Peñíscola heel goed in het verleden wanen. Al horen de daar toegestane auto’s natuurlijk niet bij en zijn hun smalle-straatjes-capriolen soms wel grappig om te zien. Aan het hoge einde van een oplopend straatje ligt een mirador. Vandaar heb je een goed zicht zowel over de haven als op de steil uit zee oprijzende rots van Peñiscola. Hier vlakbij ligt, in de schaduw van enkele grote bomen, een klein maritiem museum. Naast wat geschiedenis en afbeeldingen van zeedieren zagen we onwaarschijnlijk grote, echt giga grote, mosselschelpen.
Overdag is Peñíscola al leuk maar de gouden belichting tegen zonsondergang zorgt voor een heel bijzondere sfeer. Dit wil je meemaken, het werd meteen drukker op straat.
Coral Dekkers – Hulshoff Pol
