Feesten is een belangrijk onderdeel van het leven van de Spanjaard. Veel kan een aanleiding zijn maar de feesten met een religieuze achtergrond zijn wel heel belangrijk. Elke plaats lijkt zijn eigen beschermheilige te hebben. Handig dat de katholieke kerk over nogal wat heiligen beschikt. Toen we heel ergens anders in Spanje een San Vicente Ferrer tegenkwamen als stadsheilige aldaar dachten we aan “onze” Vicente en begrepen we direct hoe reislustig hij geweest moest zijn en dat we hem met die plaats deelden. Helemaal mis: het ging om een totaal andere man. Er bleken zelfs zeker drie verschillende heilige Vicentes Ferrer in Spanje te bestaan, ieder met zijn eigen domein.

Onze Vicente Ferrer sloeg begin 15de eeuw in een tijd van grote droogte hier ergens met zijn staf op de grond waarmee hij water tevoorschijn toverde. Geen klein feit natuurlijk en al helemaal niet toen bleek dat die bron bleef stromen, zelfs tot op de dag van vandaag! Logisch dat deze plek de Font Santa werd genoemd waar omheen een kapelletje werd gebouwd. Dit is te vinden langs de afslag van de CV 743, de weg tussen Teulada en Moraira, naar de grote, gemeentelijke picknickplaats.

Acht april is zijn dag. Er wordt dan een week flink gefeest met als toppunt een groots vuurwerk. Dit jaar stonden er diverse op het program. Oh help, dachten we al. Het is zo droog overal.

Enkele jaren geleden hadden we ter gelegenheid van zo’n vuurwerk vrienden te gast, op de naya zitten we dan primera linea. Het begon en Nico wilde zijn camera halen, te mooi was het voor foto’s met een simpel telefoontje. In zijn afwezigheid zeg ik tegen onze gasten: nou vorig jaar ging de boel in de hens, niet te geloven. Waarop ze niet erg onder de indruk reageerden: och toch. Nog voor de camera gevonden was stopte het vuurwerk en zagen we oranje rook verschijnen. Weer brand. We bleven tot half één in de weer om alles in de gaten te houden en onze gasten raakten meer aangeslagen dan wij. Dat was toen. Dit jaar hadden we weer een gast. Weer vertel ik hoe het inmiddels twee keer eerder afliep en weer zagen we binnen het kwartier prachtig vuurwerk vervangen worden door oranje rook doorspekt met angstaanjagend hoge, razende vlammen aangewakkerd door een felle wind. Dit keer waakten we tot één uur ’s nachts. De volgende dag zagen we dat vlakbij een flink stuk landerij geheel zwart geblakerd was. Het zijn hier voorwaar géén ezels !

Coral Dekkers – Hulshoff Pol