De zon schijnt, het waait hard uit het noorden, de zee kleurt zilver in de verte, maar helaas is de temperatuur veel te laag naar mijn zin deze winter en zie ik te vaak grijze wolken.
Toch beleven we elke dag weer als een wonder dat we hier mogen wonen en zoveel meer dingen kunnen en mogen doen dan we ooit hadden gedacht. Ieder jaar weer genieten we bijvoorbeeld van de amandelbloesem, die overigens de laatste jaren nooit meer in dezelfde periode bloeit, maar toch elk jaar weer schitterend is om te zien. En dan de toppen van de Aitana, die in februari met een witte deken bedekt waren, is ook geen dagelijkse kost.
De natuur, zowel de flora als de fauna, zijn naar mijn idee lichtelijk in de war, maar er is één vogel die zich nergens iets van aantrekt en dat is onze huismerel. Elke avond zit hij een half uur voor het donker wordt op de telefoonpaal aan het eind van onze tuin zijn territorium te overzien… echt elke avond en als hij niet gestoord wordt, zit hij daar lekker een half uurtje om zich heen te kijken.
De hop snapt er ook niets meer van. De ene dag 20 plus en de andere dag krap 8 graden. Al wekenlang zien we hem of haar, natuurlijk in streepjespyjama, rondvliegen in paniek. Zo van kan ik nu eindelijk eens aan mijn nest beginnen of wordt het nooit wat.
Menige struik of plant die in januari enthousiast overal blaadjes en bloemetjes ontwikkelde, ziet er nu verlept uit van de kou en verliest al die mooie blaadjes weer. Ja, Spanje is een koud land als de zon niet schijnt en ik zeg er gelijk bij… als die koude wind waait. Maar ja, we hebben niks te klagen hoor, ik stel alleen een feit vast. Het eerste dat we als kinderen in de lage landen kregen, waren regenjasjes en -laarsjes en die hebben de Spaanse kindjes hier echt niet nodig, sterker nog ze hebben ze niet eens in de winkels. Maar goed, genoeg weer even over het weer!
Wij waren half februari met onze vrienden Petra en Kok naar een van de tentoonstellingen van Sorolla in Alicante in het Gravina museum of Fine Arts. De schilder Joaquín Sorolla y Batista werd op 27 februari 1863 in Valencia geboren en overleed in Madrid op 10 augustus 1923. Het is dit jaar dus “Het jaar van Sorolla” in heel Spanje. Er was een prachtige tentoonstelling van Sorolla en tijdgenoten, die we alle vier graag wilden zien en we hebben ervan genoten.
Waarom hij nou zo beroemd is geworden, is vanwege het licht, dat heerlijke, prachtige licht dat we hier overal aan de kust kennen en dan specifiek het licht van de Valenciaanse kust dat hij in zijn schilderijen als geen ander wist weer te geven. Vooral Valencia is dit jaar natuurlijk the place to be als je naar de tentoonstellingen van Sorolla wilt gaan en er is zelfs een heel gastronomisch menu in veel restaurants als eerbetoon aan hem. Ook de sportievelingen onder u kunnen aan hun trekken komen, want er is een heuse fietstour georganiseerd langs alle belangrijke plekjes aan de kust waar de schilder heeft gewerkt.
Wie weet krijgt u nu ook de schilderkriebels en komt u ons vereren bij de schilderclub van de NVOC op donderdagmorgen met doek en penseel!!
