Dit keer wijd ik de penseelstreek geheel en al aan dans, dansers en ballerina´s aangezien dit ons volgende schilder onderwerp betreft.

Ooit, heel lang geleden, wilde ik balletdanseres worden, want die meisjes in die prachtige tutu´s waren een droombeeld voor me, maar zoals bij zoveel kinderen veranderden die droombeelden nog al eens en zweefden mijn gedachten later tussen piloot of actrice worden en ga zo maar door. Overigens hadden al die ballerina´s van die prachtige lange benen en ravenzwarte haren in een knot in hun nek. Nou ik was het absolute tegenovergestelde met korte pootjes en een bos woeste blonde krullen en leek in de verste verte niet op iets dat in een tutu zou kunnen rondwervelen.

Toen ik op het Lyceum zat moest ik natuurlijk van mijn ouders ook naar dansles, want dat hoorde zo…nou.. dat ging me niet slecht af en bij de jaarlijkse dansshow van de Dansschool moest ik met vier paren de Engelse wals, de Tango en de Jive ten tonele brengen. Hetgeen inhield dat je daarbij natuurlijk een speciale wijde en veel plooienrokkende baljurk aan moest, althans iets wat daar voor door kon gaan. Dus werd er stof gekocht en kon de naaister aan het werk. Ik had een prachtige gele stof uitgekozen en veel extra tule voor erover en eronder, uiteraard ook in het geel, want geel was toen de sublieme kleur in mijn ogen voor zo´n echte baljurk.

Mijn “hartsvriendin” danste ook mee en wist natuurlijk van mijn keuze. Helaas was mijn vriendin wat jaloers aangelegd en kwam op het dansfeest dus ook in een – juist – gele baljurk! Geel zult u mij dus nog maar zelden zien dragen. De partner waar ik mee moest showdansen was ook al niet echt mijn keuze, ik weet zijn naam niet eens meer, alleen dat hij niet zo lekker rook. Nee, stijldansen is nooit meer echt mijn passie geworden. Mede ook omdat Erik drummer was en met dansen absoluut geen maat kan houden en ik, dat moet ik ruiterlijk toegeven, ook weinig leiding duld! Nee, laat ons maar lekker schuifelen, staan we ook niet op elkaars “lange” tenen!

Dus als u straks naar onze expositie kijkt dan zijn het toch ook een beetje onze dromen op doek en ook al kunnen we onze benen niet meer in de nek leggen, we kunnen in onze gedachten toch altijd nog een beetje van onze kinderdromen nagenieten.

Met een wervelende penseelstreek wens ik u weer veel plezier bij het betreden van onze entree!

Ietje Speets